Vanmorgen weer naar de dierenarts. De vorige keer wilde ik de Parvo-enting nog niet gezet hebben (omdat het nog niet perse hoefde) en daar was het nu wel tijd voor. De weegschaal gaf 5 kilo aan. Gelijk aan de dierenarts gevraagd om even in de oren te kijken. Haar rechteroor is ronduit smerig van binnen. En ja hoor: oorontsteking. Oor gespoeld en daarna zouden de druppels er in moeten maar die waren helaas niet op voorraad in Roden. Op zoek naar een alternatief maar dat bleek voor pups ouder dan 12 weken te zijn. Zalf vond de dierenarts toch eigenlijk geen goed idee dus de druppels besteld in een andere vestiging en dinsdag terugkomen.
Met Noya heb ik de afspraak dat ik naar beneden kom als ze op de gangdeur tikt. Nu valt het me op dat ze dit ook doet als Pippa wakker is. Dit vind ik dan weer geniaal uitgedacht. Pippa maakt geen enkel geluid en zet dus gewoon haar personeel in.
Vanavond is het Pippa gelukt op het hoge hondenbed te klimmen. De blik in de ogen van de andere teamleden sprak boekdelen: ik doe het ongetwijfeld maar matigjes in hun ogen. We hebben hier in ieder geval meer Jumbo kratjes nodig om af te kunnen dekken :).
De avondwandeling in de Mensinghe gedaan. We kwamen een echtpaar met niet luisterende reu tegen. De eigenaar probeerde hem nog aan te lijnen maar dat mislukte faliekant. En dan gaan mijn BC’s AAN (en daar zeg ik mooi niets van omdat ik vind dat ze volledig gelijk hebben). De keuze gemaakt om de buggy te laten staan en 1 stap achteruit te doen zodat er ruimte ontstond en meneer zijn hond kon aanlijnen. Geprobeerd uit te leggen aan het stel waarom de BC’s zo heftig reageren. Zegt mevrouw: “hij is ook nog maar een pup hoor!” Zucht; snapt er overduidelijk weer niets van. (Doordat Rebel zich er niet mee bemoeit en het op laat lossen door zijn meiden, weet ik dat de reu geen kwaad in de zin heeft.)
Bende van ellende 
Plaats een reactie