We hebben wat moeite om weer in het gewone ritme te komen. Pippa wil haar bak brokken niet normaal leegeten en smijt de bak gewoon leeg door de bench en de kamer. De rest van het team vind dit erg leuk; ik minder. Ze worstelt tegen de slaapjes en heeft de joelknop teruggevonden. Vanmorgen ging ze wel weer heerlijk rondjes racen door de tuin. Wat een energie-explosie is dat toch! De bloempotten op de raceroute voorlopig maar even niet verplaatsen om ongelukken te voorkomen.
Bij de middagwandeling solo met Pippa, kwamen me een tweetal dames met hun hond aan de sleurlijn tegemoet. Ik ken ze niet en ik heb het totaal niet op met sleurlijnen, dus ik wijk tijdig en ruim uit richting de straat. Hierop laten de dames hun honden vrij om naar Pippa te gaan die direct hondskeurig een onderdanige houding aanneemt. De eerst hond hangt vrij ver over haar heen (ahum) en hierop gedraagt Pippa nog onderdaniger en ze laat ook haar plas lopen. De mevrouw van de grootse hond reageert met: “wat een bang hondje!” Mijn tegenreactie: “het is een pup van 12 weken en ze stelt zich onderdanig op zoals het hoort bij een hogere in rang.” Zegt mevrouw: “dat bedoel ik ook”. De eerste dame sleurt haar hond weer mee en vervolgens laat de oudste dame haar hond dichter naar Pippa gaan en ik blijf leuk en relaxed doen voor Pippa en ja hoor: deze hond gromt naar Pippa. Zegt die vrouw: “kom Cody doe niet zo raar, ik weet dat je niet van pups houdt…maar niet zo raar doen” en sleurt hem weer mee. Sorry hoor, als je dat weet, waarom moet je dan in vredesnaam mijn pup opzoeken?? Enfin, weer van geleerd en de volgende keer krijg ik een telefoontje binnen zodat ik echt niet kan blijven staan.
Begin van de avond was Pippa totaal nog niet moe dus maar even naar de Welkoop. Lopend een rondje winkel gedaan en een zakje snacks uitgezocht. Mevrouw even op de weegschaal in de winkel gezet en 7,5 kilo. Thuis viel ze heerlijk als een blok in slaap.
Bende van ellende 
Plaats een reactie