Koekje d’r bij?

Pippa mocht vanmorgen mee naar Buiter in Roden. Rondje winkel gedaan terwijl Pippa keurig netjes meeloopt en ik heb hier nieuwe snacks gescoord en wat diepvriesvlees voor de honden. Bij de kassa staat Pippa naast mij te stuiteren en als ik alles afgerekend heb, vraagt de kassamedewerker of Pippa een koekje mag. Dit is een standaardvraag als je je hond bij hen mee naar binnen neemt. Ik zie Pippa naast mij op en neer gaan en zeg dus: dat mag mijn pup wel, maar alleen als ze met 4 pootjes op de grond staat. De medewerker grijpt een hand vol mini hondenkoekjes en komt achter de kassabalie vandaan. En zegt vervolgens zit tegen Pippa terwijl hij zelf blijft staan en de koekjes dus (in het zicht) ver boven Pippa houdt. Ja, dan treden die springveren in de achterpoten wel in werking…

Dus stuiter de stuiter maar de medewerker houdt stand en wacht geduldig. Achter mij duurt het een meneer in de langer wordende rij iets te lang en die zegt: “geef mij dat koekje maar, dan eet ik hem wel op.” Daarop treedt mijn verstand ook weer in werking en ik zeg tegen de medewerker dat hij het koekje even dichter bij de neus van Pippa moet houden en ja hoor, daarop gaat ze gelijk mooi zitten. Vervolgens krijgt ze zittend nog een stuk of vier koekjes waarbij de medewerker keurig wacht tot ze haar buit weg gekauwd heeft. En ze is door het tanden wisselen nogal een langzame eter en doet nu ook weer alsof ze kauwgom aan het kauwen is… Ik heb de medewerker hartelijk bedankt voor zijn geduld en deze leerzame ervaring voor mijn hond. Met een superblije Pippa de winkel weer uit gegaan.

In de middag even de meest droge gelegenheid gezocht voor een wandeling en uiteindelijk gekozen voor De Slotplaats in Bakkeveen. Voor een redelijk groot deel is dit losloopgebied en op zaterdag is het daar doorgaans best rustig. Dat was vandaag gelukkig ook het geval. De wandelroute van zo’n 6 kilometer aangehouden als basis en de Borders zoveel mogelijk los laten lopen. Rebel mocht zijn vrijheid vandaag ook weer na zijn opgelegde lijnrust van eerder deze week. Op het meest rustige deel zonder zijpaden Pippa ook los gelaten. Met een hond die misschien niet luistert als het wel moet, wil ik graag overzicht houden zodat ik tijdig kan schakelen.

Op een smal pad kwam mij een wandelaar tegemoet met 2 Border Collie reuen. Pippa had ik, dankzij het bij me roepen van Amy, weer op tijd vast zonder haar naam te roepen en naast de buggy geplaatst. Mijn Borders sjezen vrij ver weg naar voren; weg de buggy en weg van de aankomende reuen. Die reuen lezen dit goed en negeren hen. Vervolgens besluit één reu bij de buggy even nader kennis te maken met het Pippemonster. Dit lijkt haar blijkbaar ook een goed idee en ze stapt naast de buggy vandaan om de reu te begroeten. Op hetzelfde moment staat Noya ineens met haar lijf tussen reu en pup als een stille complete pupblokkering. De reu houdt het direct voor gezien en loopt verder. De leidinggevende houdt het dus allemaal ook op afstand strak in de gaten.