Gehandicapte merel

In mijn tuin leeft momenteel een merel waarvan de hele staart is verdwenen. De merel kan daardoor wat lastig vliegen en hij blijft dan ook steeds zo dicht mogelijk bij het bessenbuffet in de tuin. Nu had ik vanavond een netjes-meeloop-rondje met Pippa en dat liep dus echt voor geen meter. Springen, trekken en lijnbijten. Het rondje wel volgens mijn bedoeling afgemaakt maar ik zat best wel stuk bij thuiskomst. En omdat dit voor Pippa vast ook geen al te leuk rondje was, heb ik haar nog even in de tuin gelaten om wat te spelen vóór de benchrust aan. Zij loopt dus rechtstreeks naar de bloembak met bessenstruiken (ongetwijfeld om daar zelf de bessen van de stuik te trekken-zo’n bui had ze wel) en treft daar de merelman die ze wel raakt, maar net niet te pakken krijgt. Merelman fladdert naar het insectenhotel aan de schutting en zij positioneert zich eronder. En dan ziet Pippa hem dus niet meer dus gaat ze vervolgens met de neus omhoog al zoekend de tuin door. Zelf maar gewoon in de tuin bezig gegaan en na een minuut of 10 kon de merel niet meer blijven hangen en fladderde hij een stukje omhoog zodat ie weer veilig op hoogte zat. Toen gaf ze het op en vond ze het hoog tijd voor de dolle 5 minuten van vandaag. Zo dol dat ik maar op de gladde marmeren parasolvoet ben gaan zitten om te voorkomen dat ze daar ook overheen zou raggen. Enfin, het vogelbadje is nu helemaal leeg en het Pippemonster ligt uitgeteld te pitten in de bench. Rust in de tent.