Deze verschrikkelijke dag gestart met een wakkere AHT die persé mee wilde op de 1e ronde van de dag. Al sinds lange tijd sluit hij liever aan bij ronde twee. En hij had ook echt zin in een lange ronde dus dat hebben we gewoon maar gedaan.
Zijn ontbijtje geserveerd en er een gekookt ei aan toegevoegd: zijn lievelingskostje. Al maanden krijgt hij zijn bak maar half leeg en dan die van vandaag in één keer leeg eten…
’s Morgens nog een beetje gewerkt en daarna de tijd genomen om bij hem te zitten. Meneer wilde graag zonnen in de tuin en vandaag mocht ie dat zonder zonnebrandcreme of een jasje. Volledig gestrekt op het kussen op het terras en later ook nog bij mij op schoot. Hij ging zelfs nog even op zijn rug liggen zonnen en dat heb ik hem ook al maanden niet meer zien doen. Ook niet in huis geplast vandaag… Geprobeerd om Pippa wat langer wakker te houden na haar lunch, zodat ze slaapt terwijl ik van huis ben. Het is namelijk te warm om haar in de auto te laten. Helaas is mevrouw al twee dagen in een actieve blafmodus en ik hoop maar dat de buren niet al te veel last van haar hebben.
Op naar de dierenarts waar wij gelijk plaats mochten nemen in de stilteruimte. Darius op schoot met zijn altijd aanwezige fleecedekentje en daar wachten op de dierenarts. Darius is normaal altijd met mij bezig maar had nu zijn blik strak op de deur gericht. De dierenarts zei bij binnenkomst ook direct: “hij weet het”. Het narcosemiddel werd toegediend en helaas deed hem dit ongelooflijk pijn en gilde hij als een speenvarken. Gelukkig duurde dat maar heel even en zakte hij daarna weg in slaap. We hebben samen dik 15 minuten heerlijk op de bank gezeten tot de laatste spuit er in ging en zijn hartje binnen een paar seconden stopte met kloppen.
En dan thuis de doos met zijn lijfje in de keuken gezet en Rebel erbij gelaten. Die snuffelde heel even aan hem en kroop toen bij mij op schoot en begon een in-de-lucht-lik-sessie richting mijn gezicht van een minuut of vijf. Amy de kamer in gelaten: één blik-een snuffel en weg was ze. Noya de kamer in gelaten: die snuffelde wat langer aan Darius en toen liep ze weg. Dan Pippa de kennel uit. Voor haar is Darius altijd degene waar je straffeloos bovenop knalt en waar je naar believen tegen aan beukt, dus ik vreesde eigenlijk het ergste. Maar je blijft je verbazen: heftig kwispelend ging ze hem overal besnuffelen, en weer opnieuw. Dit hield ze minutenlang vol. Likken aan zijn bek en weer snuffelen en maar kwispelen. Alles op 4 pootjes.. Toen kwam Noya ineens bij mij staan en die maakte 1 lage buikgrom en ploep, staart van Pippa geheel naar beneden en die bleef daar beneden. Ze snuffelde nog een keer aan zijn lijfje en liep rustig weg. Ze is niet meer bij de doos gaan kijken.
Pippa weer in de bench gedaan en de doos met Darius in de huiskamer gezet en ze liepen er een half uur lang meermaals bij langs. Noya stond ook meerdere keren neus aan neus met Rebel. Hartverscheurend maar ook ongelooflijk mooi.
Dan naar het crematorium. Pippa mee, want haar wakkere tijdstip. Auto geparkeerd met de ramen en de klep open en dan maar hopen dat Pippa niet gek wordt van het vreselijke geblaf en gejoel van het naastgelegen hondenpension. (Het bleek bijna voedertijd te zijn en na een minuut op 10 gingen de deuren naar de buitenkennels gelukkig dicht.) Binnen Darius naar de afscheidsruimte gebracht, de papierwinkel afgewikkeld en weer naar huis.
Oorverdovend stil …
Bende van ellende 
Plaats een reactie