Wakker worden en denken: gelijk naar het bos! Dus voor achten waren wij al in het Mensinghe bos te vinden. Op de parkeerplaats stond een voor mij bekende auto; die van de eigenaren van twee zeer vriendelijke blonde labrador reuen. De gok genomen dat het wel even zou duren voor we ze tegen zouden komen en alles gelijk op het eerste pad vanaf de parkeerplaats los laten lopen. En dan direct voor de eerste bocht oog in oog staan met de blonde mannen. Oepsie. Rebel aangelijnd en de Borders vooruit gestuurd zodat het even 100 % Pippa-momentje kon zijn zonder bemoeienis van de twee tantes en zonder commentaar van Rebel. Pippa stelde zich uitermate netjes voor bij de oudste en daarna bij de jongste Lab. De jongste Lab vind het altijd wat spannend allemaal maar na een paar minuutjes hadden die twee elkaar wel gevonden. Zelf ben ik even met de eigenaresse staan praten en daarna weer verder lopen. Hierbij roep ik mijn honden doorgaans niet omdat ik vind dat ze zelf maar op moeten letten. Maar de eigenaresse van de Labradors bleef staan wachten omdat Pippa gezellig tussen haar Labradors ingeklemd mee liep, dit even aangezien en een stukje verder gelopen. Gewacht tot Pippa zich realiseerde dat wij weg waren en dan hier komen fluiten. En ik blijf dit geweldig vinden: die hond die onmiddelijk op volle snelheid naar je toe komt met die flapperende oren en die uitzinnig blije snoet. Genieten!
Dan uit het bos over het pad langs het diep. Bekende zwarte labrador met zijn eigenaren getroffen. Borders vooruit gestuurd en Rebel en Pippa naast me op zit gezet omdat het best een smal pad is voor zo’n grote groep. Maar helaas: meneer begint een heel verhaal tegen Pippa en die moet degene die deze lieve woorden zegt uiteraard uitzinnig begroeten. Vindt zij dan – ik was er op bedacht en had de lijn kort. Nananana-momentje zonder woorden.
Erg druk vandaag op dit pad: voor mij onbekende donkere boxer met zijn bazin. De boxer ziet ons aankomen en gaat liggen wachten. Ik stuur de Borders vooruit en Amy schrikt zich een hoedje dat er op haar pad een hond blijkt te liggen. Hilarisch: met vier poten tegelijk de lucht in en doorrr. De boxerreu maakt even kennis met Pippa en die twee vinden elkaar direct heel erg leuk en willen graag spelen. Hij is ook nog jong: 9 maanden oud. Maar spelen gaan we een andere keer doen, deze wandeling is al intensief genoeg. Mevrouw snapt het helemaal en vervolgt haar weg met een uitstekend luisterende hond.
In de verte zie ik een mevrouw bezig met het gaas bij de pony’s en de paarden. Ze heeft een langharige Duitse Staander bij zich die besluit dat ie de weg zelf ook wel weet. Hij loopt ons tegemoet, terwijl mevrouw de pony’s aait, en gaat in het hoge gras op ons liggen wachten. Voor de tweede keer vandaag mist Amy een hond die ligt…Alle signalen van deze hond staan op oud en vriendelijk dus ik laat een tijdig aangelijnde Pippa even kort snuffelen en dan gaan we gezellig met een team van 5 honden richting de pony’s en de schapen. Mevrouw vervolgt met haar hond, haar weg weer en Pippa kijkt erg geïnteresseerd naar Rebel die contact maakt met de pony’s. Hij likt ze al kwispelend graag even over de snuit. Pippa besluit het ook es te proberen en laat zich helemaal afsnuffelen door een veulentje. Verder gelopen toen haar eerste verlegenheid verdween en ze besloot dat haar kop ook wel helemaal door het gaas kon. (Daar werkte mevrouw dus aan want de ruimte is hier wel erg groot.)
Langs dit pad is de sloot niet breed en niet diep, dus mijn zwemverbod voor Amy opgeheven met als resultaat drie honden in het water. Amy springt er vervolgens nog een aantal keren in maar Pippa heeft het na 1 zwemsessie al gehad. En bij de auto aangekomen snap ik ook wel waarom: mevrouw vindt het te koud. Bibberend pupsel in de autobox gezet en snel op huis aan om weer op te warmen en voor het ontbijt.
Bende van ellende 
Plaats een reactie