Verderop in de straat ligt al weken een aardappel bij één van de voordeuren. Iedere keer is het een sport om te voorkomen dat Pippa die aardappel op de heenweg en/of de terugweg meeneemt. Al weken vraag ik me af wat een aardappel daar nu moet en waarom die daar maar blijft liggen.
Nu ben ik er achter: mijn gangkastdeur is dus niet altijd dicht. Als ik de rest van het team aanlijn, loopt Pippa al aangelijnd in de gang en staat dus heel even niet onder supervisie. Ze steekt dan de kop tussen de deur en zoekt in de kast. Het enige van haar gading zijn de aardappels: die neemt ze mee de gang in en die pak ik haar weer af en die leg ik weer terug. Maar die aardappels neemt ze dus blijkbaar soms ook mee naar buiten: er liggen er namelijk wel meer in de straat. Vandaag betrapte ik haar op heterdaad met een hele grote aardappel in de bek. Die kleintjes stopt ze blijkbaar gewoon in een holle kies of zo, maar zo’n grote valt nogal op… En aan het einde van onze straat is ze die aardappel blijkbaar wel zat en legt ze die neer en op de terugweg moet die aardappel van haar weer mee naar huis natuurlijk. Maar ja, dat mag niet van dat mens…

Plaats een reactie