Dierenarts Noya

Vandaag even bij de dierenarts langs omdat het oudste teamlid Noya, de laatste tijd nogal moeilijk loopt (soms ook struikelt over de voorpoten en met haar kop op de grond klapt). In de wachtkamer zag de dierenarts al dat ze met de voorpoten onhandig gespreid zit en hij lette ook op hoe ze overeind kwam. Haar voorpoten glijden de laatste weken namelijk wat weg met het opstaan. In de behandelkamer heeft hij haar even kort onderzocht op de tafel (rug, hart en longen) en dan stukjes lopen door de gang van de kliniek zodat hij het bewegen kon beoordelen. Op de tafel daarna nog een aantal tests: als hij haar achtervoeten gebogen op tafel zet corrigeert ze dit zelf direct. Ditzelfde doet ze niet met haar voorvoeten. Dat kan een slecht teken zijn maar dit kan ook komen door ons domme gezinsspel: net doen of je haar voorpoten wilt pakken en dan vouwt Noya d’r poten onder zich. Die truc deed ze nu bij de dierenarts op de tafel..

Eindconclusie: ze kan niet meer normaal lopen door het gezwel in haar oksel. Dat gezwel zorgt er nu voor dat de rechtervoorpoot niet meer op de normale manier gebruikt kan worden. Het hoesten kan duiden op een vergroot hart maar dit hoesten kan ook het gevolg zijn van het gezwel. De hartkwaal is met dit onderzoek niet uit te sluiten omdat de dierenarts door datzelfde gezwel de aanzuigfunctie van het hart niet kan beoordelen. Het hart pompt in ieder geval wel goed bloed uit. De rug is doorgezakt door de ouderdom en de ogen staan zo glazig omdat ze licht ontstoken zijn. Maar wel zo licht dat hij medicatie niet eens nodig vindt. Pijn heeft ze volgens de dierenarts niet, wel grote hinder. De beste optie is volgens hem het gezwel te verwijderen, maar hij wil dan wel graag van tevoren een röntgenfoto maken om een vergroot hart uit te sluiten. In dat laatste geval is de operatie namelijk zinloos.

Nu grote twijfel wat te doen. Het gaat om een hond van bijna 14 jaar, die al redelijk dementerend is en nog steeds grote moeite heeft met een bezoek aan de dierenarts (door pijnlijke resultaten uit het verleden) . Die nog onder de korstjes zit van een doorgestane enorme jeukaanval zonder aanwijsbare oorzaak en die nóg vier redelijk grote gezwellen op het lijf heeft. Misschien de hoestmomenten maar filmen zodat de dierenarts er een beter beeld van kan krijgen? De hoestbuien zijn soms namelijk zo heftig dat ze schuim opspuugt. Als we op die manier aan kunnen tonen dat het hier hoogstwaarschijnlijk wél om een vergroot hart gaat wordt de keuze misschien wat eenvoudiger. 

Een hoestbui roep ik gemakkelijk op door Pippa, die aan een powernap toe is, met Noya in één ruimte te zetten. Zodra de vermoeide kleuter begint te klieren, begint de oudste geluid te produceren om aan te geven dat ze nú moet dimmen. En Pippa zou Pippa niet zijn als ze dan nog even één keer iets stouts probeert. Hoestbui van Noya volgt dan gegarandeerd.

Lastig….