Zaterdag

Wakker geworden met de gedachte dat Noya maar geopereerd moet worden. Ineens is het dan compleet duidelijk. Gisteren vroeg mijn bestie of ik met de kerstdagen nog ergens wilde wandelen met de monsters, eventueel de buggy mee. Normaal zou ik gelijk enthousiast gereageerd hebben maar nu moest ik er toch echt over denken.

En dat is dus precies de kern van het probleem: ik ga dus door Noya haar toestand sinds de zomer niet meer op pad voor langere wandelingen. Met alles hou je nu rekening met het feit, dat je misschien hulp van een ander nodig hebt om je oude hond weer thuis te krijgen als het niet meer gaat. De buggy is er door het pupsel altijd wel bij op langere afstanden maar door mijn armklachten kan ik dus ook niet meer de zandpad-routes lopen. En Pippa vindt het geweldig om met Noya in de buggy te zitten, Noya zelf denkt hier iets anders over… Dus na de kerstdagen laat ik de operatie voor Noya inplannen met een röntgenfoto vooraf. Het is zoals het is.

En dan zit je aan de koffie en zie je Pippa steeds likkend over de keukenvloer gaan. Dat toch maar even nader onderzoeken en dan blijkt ze een kerstboomhaakje van de eetkamertafel gewerkt te hebben met die lange smakpoten. Dat haakje krijgt ze dus maar niet van de vloer opgepakt en al voort-likkend heeft het haakje best een lange route afgelegd. Zouden Vizsla’s ook een engeltje op de schouder hebben??

Op deze regenachtige dag Pippa vanmiddag maar even meegenomen naar het winkelcentrum. Ze was thuis overduidelijk toe aan wat aktie en ik moest toch nog wat boodschappen doen. En dan merk je weer hoeveel zooi er in het centrum buiten de winkels opgesteld is… Gelukkig ben ik niet met een rolstoel maar oefen ik alleen maar met mijn pup. We moesten compleet over een terras met tafels en stoelen zigzaggen om voorbij een oliebollenkraam te komen. In de hoofdwinkelstraat zelf stonden etalagepoppen buiten met kleding er op en kon ik nog net voorkomen dat Pippa een flink wapperend kledingstuk te pakken had. En je komt uiteraard weer de leukste-thuis tegen die het nodig vinden om je hond te laten springen door er op hoogte een hand boven te blijven houden. Deze meneer heb ik maar gewoon bijna dood gekeken. Of deze dan: als je je hond op zit zet in een leeg stukje straat gaan ze achter mij stilstaan. Hoezo?? Je hebt een vijf meter brede straat om een plekje uit te kiezen en dan ga je bij mij staan nadenken wat je nog wilt gaan doen?? Dus dan maar in koeterwaals tegen je extreem kwispelende pup praten zodat bij die ander een kwartje valt. En dan je vervolgens je oefening toch nog succesvol afmaken.               Pippa is ook met haar kop tegen een aantal winkelruiten geknald omdat ze dacht iets uit de etalage te kunnen pakken en bij iedere deur die open gaat zou ze graag naar binnen willen. Goede oefening maar het was voor ons allebei best een zeer vermoeiend rondje centrum. Maar hé, je moet wel wat over hebben voor een rustige tv-avond met je hond languit op schoot 😉