Bakkeveen

Omdat we vanmorgen bij het eerste licht al een rondje Mensinghe gedaan hadden, leek het me een goed idee om vanmiddag aan het vuurwerkgegooi in de buurt te ontsnappen door weer es in Bakkeveen te gaan wandelen. De laatste parkeerplaats ter plaatse was mooi voor ons :). We konden het natuurterrein niet direct op door een wandelaar met niet luisterende loslopende hond. Amy en Noya waren er overduidelijk ook niet van gediend en blaften alles bij elkaar. Pippa blafte deze keer ook een leuk partijtje mee en dan wacht ik gewoon met een rijtje van 4 honden op volledige lijnlengte en ik zeg helemaal niets. Als de losloper vervolgens aangelijnd is, zeg ik dat ze stil moeten zijn en zeg ik er ook nog even heel erg theatraal “dankjewel jongens” bij als ze dat direct doen. Helemaal klaar met dit soort lui.

Veel water op het wandelpad en de laarzen kwamen goed van pas. Drie teamleden liepen bijna genietend door het water, arme Rebel heeft er een bloedhekel aan. Waar hij maar kon probeerde hij er om heen te lopen.

Dan komen we halverwege de wandeling een man tegen met een kalf van een hond. Dus ik ga aan de kant staan met mijn team, om hem alle ruimte te geven om langs ons te gaan. Vervolgens zie ik dat hij de riem een paar keer om een paal van de afrastering slaat. Dan roept hij me toe dat ik er maar langs moet komen want hij kan zijn hond misschien niet houden. Zegt ie ook nog: “negen van de tien keer gaat het goed hoor.” En dan op een smal deel van het pad er langs moeten: gruwel. Pippa’s lijn in de rechterhand (om herstellende linkerhand te ontzien) en de anderen maar wel op links. De Borders hadden direct al ingeschat dat ze zo snel en zo ruim mogelijk om deze reu heen moesten, Rebel sjokte nog verongelijkt achter mij en Pippa stuiterde vervaarlijk naast mij.  Pippa denkt volgens mij dat iedereen op haar komst zit te wachten en ze was overduidelijk voornemens meneer en hond tóch te gaan begroeten. Ook al had ik heel erg duidelijk aangegeven dat het niet de bedoeling was. Net op het moment dat ik haar dan maar bij het tuig wil vastpakken, grijpt de directeur in. Rebel komt ineens naast mij lopen en start zijn kappen-nú–Pippa-gegrom en ze luistert onmiddellijk en loopt normaal door. Vervolgens negeert hij de reu volkomen terwijl die door zijn eigenaar shocking klem getrokken wordt aan de lijn. We kwamen er mooi rustig en dus veilig langs. Als dank heb ik mijn kleine opdondertje alle andere ondergelopen paden op de arm gedragen.

Thuis op rust en er niet meer uit vandaag: er wordt hier heel erg vuurwerk afgestoken en het is niet eens vertrouwd een wandeling te maken.