Nacontrole en wandelen

Vanmiddag wondcontrole voor Noya. Bij de dierenartspraktijk ging ze zonder tegenstribbelen mee naar binnen en werd ze uitgebreid begroet door de assistente. Gelijk een lekker koekje erin omdat het nu wel mag. Plaats genomen in het tweede deel van de wachtkamer; dit deel wordt door bloembakken gescheiden van het andere deel en daar waren alle stoelen bezet. Ik neem plaats op een bankje en zeg tegen Noya dat ze wel kan gaan liggen maar Noya steekt direct langs de plantenbakken over naar het andere deel van de wachtkamer. Daar zit een vrouw met een enorme labrador. Noya wil persé naar de Lab toe en dan vraagt de eigenaresse aan mij of de operatie van gister geslaagd is. Dan pas zie ik dat de Lab ook een operatieshirtje aan heeft. Het blijkt de Lab te zijn die gister naast Noya lag en die twee liggen nu even neus-neus te doen terwijl ik met de eigenaresse klets. Huh?

Vervolgens mag Leo met zijn bazinnetje naar binnen bij de dierenarts en hij springt uitzinnig van vreugde richting spreekkamer en daarna er ook weer zo uitzinnig uit richting assistentes. Vier poten van de vloer plus een superblije smoel en het gedrag doet mij erg aan dat van Pippa denken….maar dan met heel veel meer kilo’s.

Wij zijn daarna aan de beurt en Noya stapt keurig al uit zichzelf op de tafel. De dierenarts praat me bij over de operatie, die hij samen met zijn vrouw uitgevoerd heeft, en hij is erg enthousiast over de oude-honden-narcose die hij recentelijk in gebruik genomen heeft. Kraan van de narcose dicht en hond direct wakker. Hij ziet dat er nu veel vocht in de wond zit en dat moet eruit gehaald dus hij vraagt om assistentie om te voorkomen dat Noya achteruit van de tafel zal stappen. Ik vraag nog: “moet Noya geen snuitje om?” En de dierenarts zegt: “gaat toch hartstikke goed?” en knuffelt vervolgens mijn hond gewoon.. Haalt er dan probleemloos twee spuiten met vocht uit. Tweede Huh? van de dag. Vervolgens nog een injectie pijnstilling en antibiotica waarbij ze een moppergeluid inzet en er direct mee stopt als de dierenarts zegt dat ze niet zo raar moet doen. Dan koekje-tijd!! Noya wijst de dierenarts hier nog wel even op door zeer nadrukkelijk naar de pot koekjes te kijken en dan weer naar hem. Hij moet er om lachen en zegt: “zo dement is ze dan weer niet.” We moeten de wond even goed in de gaten houden en als er een ei aan vocht op komt dit weekend, maandag bellen voor een nieuwe afspraak.

De rest van de dag is Noya zo vrolijk en speels dat je gewoon niet kunt voorstellen dat ze een operatie achter de rug heeft. Ze loopt zonder het oude zwabberloopje en hoest niet! Die gaat echt niet vrijwillig thuisblijven vanavond; die zal absoluut mee willen.

Dus buggy in elkaar laten zetten en aan de wandel. Haar het eerste stukje laten lopen omdat ze nog geen nr 2 gedaan had na de operatie. Ze heeft een favoriete plek hiervoor hier aan het einde van de straat en ook vandaag gaat ze hier mooi zitten. Ook weer gelukt! Daarna met lichte dwang de buggy ingestuurd en heerlijk verder gewandeld. Met name Amy en Pippa waren echt toe aan een langer rondje en dan ook nog zulks lekker weer buiten. Heerlijk!