Mama is boos – heel boos

Ook vandaag weer een lekker fitte Noya! Verbazingwekkend: ik ben heel blij dat ik de operatie heb doorgezet ondanks de vele twijfels die ik vooraf had. Met wandelen loop ik nu eerst met vier naar het eind van de straat en vervolgens breng ik Rebel en Noya weer naar huis. Die sjokken dan samen de kamer in en dan ga ik een rondje met de andere twee. Mooie oplossing.

En dan de avondwandeling…Pippa loopt dus standaard iedere wandeling van alles en nog wat naar binnen te werken. Ik zeg los en dan laat ze het meestal wel gaan maar nu liggen er overal vuurwerkresten en ik blijf bezig met mijn los (als ze het al heeft) en leave it (als ik zie dat ze het wil gaan pakken). Vooral in de avond wanneer ik de straat niet kan “scannen” door het duister. Smak-smak-kauw-kauw naast mij. Ze loopt met vuurwerkbuizen in haar bek, met stokjes, karton en plastic dopjes van het vuurwerk en ik ben dat zó enorm zat. Op de heenweg, voor ons huis, wil Pippa al de bladeren die voor het huis liggen in, om iets te pakken en daardoor ben ik al geërgerd. Ik trek haar gelukkig nog tijdig uit het blad zonder dat ze iets meeneemt. Mijn hoofd is met andere dingen bezig en dat constante gekauw van het minimonster irriteert mij vandaag nog meer dan anders. Het is ook echt zeer vermoeiend wandelen.  Vanavond dus ook weer; er gaan onderweg allemaal stokjes en karton in de tarwegele destructie op vier poten. En dan komen we vlakbij huis weer langs de bladeren en Pippa ziet haar kans schoon en duikt er in en pakt iets in haar bek terwijl ik hard los schreeuw. Ik haal vrijwel onmiddellijk na de snaai mijn hand door haar bek en constateer dan dat ze kattenstront te pakken heeft.. en ik nu dus ook… En toen werd ik zó giftig dat ik haar met beide handen bij de wangzakken pak en hard in haar snuffert brul: “godsamme – stop es met dat constante gesnaai!!”

Resultaat: pupsel stinkt nu over de hele kop naar kattenstront én het pupsel is ronduit zwaar onder de indruk. Ik werk Amy en Pippa het huis in en Pippa gaat voor de gangdeur zitten wachten tot ik haar loskoppel. (Dat duurde eventjes omdat ik tig keer mijn handen moest wassen.) Geen gekeet richting Amy, maar gewoon zitten en blijven zitten zonder dat ik dat gevraagd had.

Na de gebruikelijke powernap-na avondwandeling, leek voor haar alles weer zoals gewoonlijk terwijl ik er de hele avond een rotgevoel over had. Zucht.