Mensinghe en dierenarts

Omdat Noya na de operatie nog niet zo ver kan lopen, vandaag op pad zonder de oude dame. Op de parkeerplaats in de Mensinghe hadden we gelijk al een beetje mot met een Friese stabij die luid blaffend op onze auto afkwam. Amy en Rebel stonden met hun riemen aan de trekhaak en Rebel vat zo’n aanloop dan erg persoonlijk op: grommend de wandeling van start dus. Altijd gezellig.

Amy en Rebel direct lekker los door het bos. En wie kwamen we verderop tegen? De Friese stabij van de parkeerplaats. Rebel even opgetild en aan Pippa overgelaten wat ze zou willen doen. En dan zet ze werkelijk zonder aarzeling een smakpoot op de reu.. Die kan dat (uiteraard) niet zo waarderen en gromt naar haar. Pippa kiest eieren voor haar geld en gaat op haar zij liggen met daarbij een kop waar Sorry vanaf straalt. Kort praatje gemaakt met zijn eigenaresse en verder gelopen en op het brede bospad Pippa de vrijheid gegeven en Amy aangelijnd. En dan mis je overduidelijk de leidinggevende: Pippa sprong als een vlo over het bospad en schoot van links naar rechts over het pad. Meerdere keren met Pippa het Hier komen geoefend en haar aan het eind van het pad aangelijnd in verband met brede bevroren plassen water. Even opvoedkundig bezig geweest en ik hoop dat ze een beetje begrijpt dat over ijs lopen een no-go is. Deze week nog maar een paar keer oefenen.

En dan kom je een kruising Duitse Staande tegen van 10 weken. Schattig!!! Het pupsel was zwaar onder de indruk van mijn team maar herstelde zich snel. Amy ging even voorzichtig snuffelen en dat brak het ijs een beetje. Even staan kletsen met de eigenaar en Pippa ging vlakbij de pup liggen kluiven op een stokje.

Na de lunch met Noya naar de dierenarts omdat er een vochtbel ter grootte van een ei op de wond zichtbaar is. Bij de dierenarts stapt ze gelukkig weer probleemloos op de tafel en ze gaat netjes zitten terwijl de dierenarts de tafel weer omhoog zet. Spuit er in om vocht er uit te halen en dan komt er volgens de dierenarts niet genoeg uit aan vocht, dus een andere naald en een nieuwe poging. Dat deed haar wel pijn, dat kon je overduidelijk merken; arm hondje. Nog niet genoeg vocht naar de zin van de dierenarts en hij zegt dat het vocht van de wond wellicht inmiddels gestold is. Hij ruimt de spuit en naalden weg en kijkt nog eens naar de wond en zegt dat het er een beetje uitloopt. Hij veegt het van de behandeltafel met een stuk keukenrol en ik kijk even bij het operatieshirtje in..nou, het stroomde er uit. Dus nog meer keukenrol er tegen aan omdat het operatieshirtje al aardig nat wordt. Nog meer vocht dus nieuwe keukenrol en ik krijg het advies om dat er thuis pas weer uit te halen. Dan gaat de tafel weer naar beneden en blijft Noya gewoon op de tafel zitten. Ik haal mijn hand er voor langs en heb hiermee haar aandacht zodat ze weer van de tafel stapt voor een handvol koekjes van de dierenarts. De dierenarts vult het dossier aan in de computer en wij mogen weg maar Noya blijft maar dommig bij hem staan. Na een keer of wat haar naam roepen dringt het tot haar bovenkamer door dat we weg gaan. Vraagt de dierenarts ook nog: “is ze doof??” Yep, slechthorend en dementerend; fantastische cocktail. In de auto Noya op een badmat geplaatst en snel naar huis alwaar de keukenrol al weer helemaal doorweekt was. Gauw vervangen door een nieuwe laag extra dik keukenpapier en na 10 minuten was de boel weer rustig. Oef.