Om 5.00 uur vannacht geeft Pippa aan dat ze wakker is. Ik nog niet echt dus ik laat de verlichting in de kamer uit en loop naar de bench. Daar staat Pippa blij te dansen met een knuffel in haar bek. Wat kun je daar dan blij om worden. Snel even naar buiten voor een plas en gelukkig knalt ze deze keer niet vol lawaai met de kap tegen de metalen paal voor het huis. Binnen haar weer in de bench gelaten en zelf het bed weer ingestapt. En vervolgens meldt ze zich pas ver na achten weer; helemaal vrolijk en heel erg wakker.
Wat een verschil met gisteren! Ze is vol leven en wil vermaakt worden. Na de koffie dus maar even getraind met touch*. Dit kan ze met enige moeite doen met haar kap om en ze heeft er veel schik in vandaag. Mooi want daar wordt ze lekker moe van in het koppie. Maar es kijken of we nog wat dingen kunnen bedenken tegen de verveling.
(* ik heb een schijf die ze met haar neus aanraakt als ik het commando touch geef. In mijn hand, achter me, verderop in de kamer, bedenk het maar; ze moet er soms ook best even om speuren. Bij aanraken krijgt ze dan vervolgens een beloning uit mijn rechterhand.)
Bij de teamwandeling in de middag ziet Pippa ineens haar witte herdervrienden lopen en dan kost het me wel even wat moeite haar op rust in de buggy te houden. Ze klimt net niet door het dak naar buiten. Buurman is op de hoogte van de operatie en sommeert zijn honden direct om sneller door te lopen. Pippa stuitert nog even door omdat de buurman zelf ook in haar vriendenboekje staat, maar dan is de rust ook weer terug.
Leermoment van vandaag is dat het wandelen in het donker door het verlaten deel van de wijk het beste gaat als je het gebruik van de kalmeringstabletten tot een minimum wilt beperken.
Bende van ellende 
Plaats een reactie