Rabiësenting

Vanmorgen met Pippa naar de dierenarts voor een Rabiësenting. Online geboekt op de eerste mogelijkheid en dan blijkt dat het dan heel erg druk is op de praktijk in verband met opnamedieren. Niet een bijster slimme aktie dus en al snel besloten Pippa dan maar in de auto te laten en haar maar even zonder haar aanwezigheid aan te melden. Wijs besluit want het bleef een volle bak bij de balie. Na de aanmelding Pippa uit de auto gehaald en behendig langs de balie geleid. Hele wachtkamer voor ons beiden; wat een rust.

Pippa zag daar haar favoriete dierenarts Mark langslopen en hij kwam even bij haar op de grond zitten (om haar knie te ontzien) en hij werd beloond met een piepende Pippa die bij hem op schoot klom. Even een praatje met hem gemaakt en toen was het al tijd om mee te lopen met een, voor ons, nieuwe dierenarts. Zij probeerde even de pols en de longen te controleren en dat ging niet gemakkelijk. Pippa nog dol van de ontmoeting met Mark, veel mensen in de omgeving en tja: de blij ei-modus is vol aan. De irritatie droop er duidelijk af bij deze DA en toen ze het gebit wilde controleren en Pippa het vertikte om zomaar spontaan haar bek open te doen. Toen Pippe vervolgens wel haar bek opende, drukte deze dierenarts Pippa d’r bek weer dicht: “deze heeft wel een eigen willetje”. Sorry??!! Maar goed: enting mag er in. DA noemt fijntjes nog even dat de meeste Vizsla’s wel druk zijn maar dat je er als eigenaar ook best veel aan kan doen. Ik besluit heel wijs hier niet op te happen.

Vraag ik vervolgens na het invullen van het paspoort of ze de oren ook nog even wil controleren omdat ze wat ruiken en vies zijn, krijg ik moppes over drukte en geen rekening gehouden met extra benodigde tijd. Dus ik geef gelijk aan dat ik dan wel even een nieuwe afspraak maak, gaat ze toch in die oren kijken. Een poging doen dan, want Pippa vind dat uiteraard niet grappig. Er ontstaat een lichte worsteling, een assistente wordt er bij geroepen en met de korte blik die de DA in het oor kan werpen, komt ze tot de constatering dat het oor inderdaad ontstoken is maar dat we daar een nieuwe afspraak voor moeten maken. Ze wil het wel behandelen maar dan met een roesje. Anders wordt het een gevecht en Pippa heeft al aardig wat dierenarts meegemaakt dus dit moet maar even zo. Bij de balie een afspraak maken en dan blijkt vervolgens dat de DA het niet zo fijn vindt als ik daar bij wil blijven: bij het geven van het roesje én bij het ontwaken uit het roesje. Pas als ik aangeef hoe Pippa wakker werd na de knie-operatie gaat de DA overstag. Tjonge, wij gaan geen vriendinnen worden. Volgende keer gaan we maar weer voor Mark…