Om 6 uur op en snel aan de slag. Honden even snel laten plassen en dan afbreken en inpakken. Vlakbij de ferry de honden even uitgelaten in het bos. Om 7.30 in de rij bij de boot.
Als één van de eersten de boot op en mooi plekje uitgezocht in lounge. Honden mogen helaas niet mee en moeten in de auto blijven. Amy zit door hek gescheiden van Pippa op de achterbank. Best een lange reis zo en om 13.15 uur zijn we aangekomen in Kristiansand. Officieel moet je langs de douane om de honden aan te geven en daar stond een enorme file. Gok genomen en doorgereden; ramen dicht bij controlepost en door getint glas is er geen zicht op de achterbank. De auto voor mij werd gekozen voor controle en ik mocht gelukkig doorrijden.
Oude stadsdeel bezocht; honden blij met de wandeling. Daarna weer in de auto voor rit naar camping Kvasfossen. Toch ook weer dik een uur. Daar mooi plekje uitgezocht en tent opgebouwd. Na uurtje Duitse buren. Meneer wilde erg graag Pippa knuffelen, zelfs wel voor eigen risico op bijten, best dan maar. Pippa stapeldol en mevrouw ging ongevraagd met Amy een gooispelletje doen. Daarom zeg ik doorgaans ook gewoon NEE. Maar goed, het zijn je buren en zo. Amy speelgoed afgepakt en Pippa op arm genomen en rust weer teruggebracht. Iedere minuut bij de tent is voor de honden vanaf nu Rust. Zwaar verdiende rust.
Na avondeten aan de wandel: langs de waterval en de berg op. Wandeling van maar een paar kilometer. Pippa wil dus alle motvlinders vangen-niet grappig langs afgrond, Pippa trekt-niet grappig op schuine helling, Pippa loopt liever naast de wandelplankjes in plaats van er op-niet grappig met een schone lange broek en nieuwe wandeljas. Kortom, veel te leren.
Ook kwamen we in dat moerasgebiedje een Noorse dame tegen met soort van spierwitte mini keeshond. Die hond liep overduidelijk wél over de plankjes. Ik wacht even zodat zij eerst over de plankjes kunnen en mevrouw start bij mij gekomen, een verhaal in het Noors tegen mij. Hierop geef ik maar in het Engels aan dat ik haar niet versta en ze vraagt vervolgens in het Engels of haar hondje even mag kennismaken. Pippa krijgt ineens zicht op de hard snuivende hond in caviaformaat en schrikt zich een hoedje. Reactie: blaffen. Mevrouw schrikt daarover van en ik zeg olijk dat dat het antwoord van mijn honden op haar vraag is. Wij terug over de plankjes; Pippa gedwongen er op te blijven en haar ook verboden om Amy er vervolgens gewoon vanaf te duwen. Katsaf weer terug bij de tent. Maar even wat strenger naar Pippa vanaf nu denk ik zo.
Bende van ellende 
Plaats een reactie