Pippa maakt me eerst wakker om 5.30 en nog es om 6.30 uur. Beide keren aangegeven dat ze moest wachten en dat heeft ze ook gedaan tot 7 uur. Knap als je al om 21 uur de vorige avond de bench in gaat. In alle vroegte dus maar vertrokken naar Bergen. Rondgelopen in het oude gedeelte waar het op dit vroege uur nog niet zo druk was. Goede oefening voor Pippa. Amy stuur je op stem overal langs en als Pippa een kortere lijn heeft, is ze de schaduw van Amy. Tot ze mensen treft die contact willen…. Een Amerikaan op leeftijd wilde haar graag aaien: I love all dogs. Aangegeven hoe Pippa is maar ze denken toch dat je overdrijft. Zelluf weten. Op een gegeven moment had ze zijn fleecetrui vast bij gebrek aan een speeltje. Toen was ie rap weg. Een ander Amerikaans stel begon een heel gesprek over welk ras enzovoorts. De Border Collie kenden ze wel, Vizsla bleven ze maar voor zichzelf zeggen.
Daarna vond ik het hoog tijd voor natuur: wandelgebied op de route gekozen en op pad naar een berghut. Snel stijgend pad en redelijk wat modder. Veel motvlinders het eerste stuk dus Pippa kon d’r lol niet op. Net niet helemaal naar de top gekomen want; onverantwoord op de gewone wandelschoenen, met een Vizsla in opleiding en veel modder en onduidelijk aangegeven paden. Wel even uitgebreid genoten van het waanzinnig mooie uitzicht en de honden driedubbel beloond voor hun goede gedrag.
Amy aangegeven dat we terug gingen en voila mevrouw gaat voorop en loopt dezelfde route terug. Gouden hond: wacht op moeilijke stukken ook netjes op mij en vertraagt haar gang als ik langzamer ga. Dan die andere: die wil voorop en in up-tempo naar beneden. Daar maar een stokje voor gestoken door haar zoveel mogelijk achter mij te laten lopen. De blik die ik dan van haar krijg beloofd wat voor de toekomst. Paar keer getwijfeld over de juiste padkeuze maar Amy gewoon laten beslissen. Klopt altijd! Het is absoluut geen speurneus dus hoe ze dit doet..
Wel even eng dat Pippa in het bos opeens doodstil gaat staan en gaat pointen. Heeft duidelijk iets in beeld dat ik niet zie. Ik bang een eland te treffen-ziet ze een merel. Superknap dat ze die zag dus maar netjes bedankt.
Mooi om te zien hoe tijdens zo’n pittige wandeling al het geleerde naar voren komt. Hier in Noorwegen liggen de plankjes op wandelpaden vaak dwars geplaatst en daar kan soms echt een poot tussen maar Pippa plaatst haar poten nu trefzeker op de plankjes. Bergaf naar beneden is nog wel een leerdingetje en als ik tijdens deze vakantie in een ravijn aangetroffen wordt, heeft Pippa waarschijnlijk weer geprobeerd een mot te vangen boven de afgrond.
Daarna uitrusten op de camping. Voor Pippa houdt dat in: alle nieuwe gasten begroeten. De Denen verderop zijn totaal verliefd en kunnen de tent niet voorbij zonder knuffel uit te delen. De nieuwe buren hebben een Cattledog en als Amy naar hem blaft, doet Pippa mee, wanneer Pippa hem alleen treft, kwispelt ze als een idioot naar hem. De Cattledog zal er wel niets van snappen.
Bende van ellende 
Plaats een reactie