Honden konden vandaag bijslapen in de auto. Autorit van dik 5 uur inclusief een veerboot. Nu staan we op een camping in buurt van Loen waar onze Duitse buren een golden retriever hebben die Maggie heet. Het speelfeest op voorhand afgeserveerd onder mom van operatie en revalidatie. Soms schat je in dat je dat beter maar kunt zeggen… Toen ik zat te eten en Pippa aan mijn picknickbank geknoopt zat, kwam mevrouw Pippa even knuffelen. Ongevraagd en dan zeg ik niets. Na paar minuten zei ze dat er geen Uit-knop op zat en dat ze haar dan maar weer alleen liet. Ik zeg: Zit en Pippa gaat keurig zitten en blijft doodstil wachten. Hoezo geen uit-knop?
Dan klein meisje op arm van moeder: blij naar honden doen en kraaiend van plezier dat ik ze voor haar liet zitten. Moeder loopt door, het meisje zwaait en ik zeg Bye bye tegen Pippa en die zwaait keurig naar het meisje. Het kind moest heel hard lachen dus de moeder keek om. Net op dat moment nog een keer Bye bye gezegd en weer een keurige zwaai. Sommige trucjes zijn erg leuk:).
Vanaf de camping even kort een berg op geweest: wel genoeg voor vandaag.
Bende van ellende 
Plaats een reactie