Gestart met Dalsnibba vandaag: om 9.15 zijn de meeste toeristen nog niet zover om een berg te bezichtigen. Wij wel en we wonen tijdelijk ook nog es op een kwartiertje haarspeldbocht-rijden.
Op de grote parkeerplaats op de berg rondgelopen tot het weer slechter werd. Onderweg even spelen in de sneeuw tot de oncontroleerbare zoomies los gingen. Beetje gevaarlijk dus maar weer terug naar de camping en daar was het weer fantastisch. Honden laten luieren en wat laten spelen. Pippa aan de lange jachtlijn aan de auto geknoopt en ze ging compleet los. Na een week niet gerend te hebben, moest het nu blijkbaar ingehaald.
In de middag voorbij Geiranger de auto op een wandelparkeerplaats gezet en de berg op gegaan. De meiden gingen eerst volle kracht vooruit maar dat was voor mij teveel. Even duidelijk gemaakt door ze een paar keer te blokkeren. Een kilometer of 3 bergop en bij uitzichtpunt de honden op rust gezet. En dan weer terug; steile afdaling dus Pippa op Achter gezet. Amy liep voorzichtig voorop en Pippa bleef de hele weg achter me. Ik was stomverbaasd. De lijn opgebost achter mijn rug, gereed om indien nodig te laten vallen. Was totaal niet nodig. Ze bleef met de lijn twee keer haken aan een boomwortel op het pad: panikeert niet maar gaat gewoon zitten (haar standaard oplossing voor als ze het niet meer weet). Superblij mee met deze afdaling en dit ook laten weten.
Na de wandeling laten bijkomen op camping. Het hele veld is voor ons dus geen afleidingen. Genieten dit!
Bende van ellende 
Plaats een reactie