Ziek hondje

Zondag vond ik Pippa al wel erg rustig, maar ach het is warm en ze moet ook ooit es een keertje loops worden dus maar even aanzien. Maandag oogde ze me nog niet echt fit en toen vond ik haar dinsdag toch echt ziekjes. Veel drinken en dus ook veel plassen. Normaal eet ze direct, nu was het pas na een paar minuten. En dan ‘s avonds niet op schoot willen…

En dan kom je woensdagochtend beneden en krijg je die zielige blik. Het team kort uitgelaten en de dierenarts gebeld. Eigenlijk geen plek maar assistente is het zonder verdere discussie met mij eens dat Pippa vandaag gezien moet worden. Dan maar naar Groningen waar een dierenarts langer door kan.

Vroegtijdig die kant op (want dan ben ik in ieder geval op de veiligste plek). Thuis voor dood liggen en dan bij de dierenartspraktijk binnen komen of je een feestje hebt. Grrrrr. Werd er gewoon zuur van: ik in de stress en dan dit gedrag??!!

Maar dan mag je gaan zitten in de airco gekoelde ruimte en dan stort het monster toch weer in. Languit op de vloer en niets meer te koop. Voorbijgangers worden lauwtjes begroet als ze over haar beer beginnen. Maar als we aan de beurt zijn loopt Pippa enthousiast mee en begroet de dierenarts dolblij met haar beer in haar bek. Dierenarts zegt gelijk: jij vind haar ziek begrijp ik. Ze zegt het aardig maar ik vat dat eigenlijk niet zo op.

Ze neemt plaats aan haar bureau en typt in wat ik aangeef als symptomen. Dan gaat ze op de vloer zitten en wil ze Pippa gaan onderzoeken. Die gaat gelijk zitten en dierenarts gelijk: eh eh nee!!! Ik zeg alleen maar “Staan” en dat geeft het benodigde resultaat. Zucht. Dat mijn hond dolenthousiast is betekent niet dat ze geen commando’s kent! Pippa hijgt behoorlijk en ik moet haar bek even dichthouden tijdens onderzoek met stethoscoop. Dan geeft de dierenarts aan dat Pippa eigenlijk toch best warm aan voelt. De thermometer geeft 40,4 aan. Wij schrikken er beiden van en de dierenarts start in de serieuze modus.

Dierenarts wil als eerste een urinemonster en vraagt of me dat gaat lukken: dat opvangen met een bakje. Nou, dat was naar buiten lopen, plascommando geven en bakje d’r onder. Zo gepiept haha. Binnen ingeleverd bij assistente en weer naar een stomverbaasde dierenarts. Huh? Nu al klaar? Yep.

Wachten in de wachtkamer op de uitslag en dan komt de dierenarts met de mededeling dat ze tegen haar verwachting in, niets afwijkends vind en dat ze nu een bloedonderzoek wil doen. Toe maar dan. Weer naar binnen in spreekkamer en de assistente mee. Nu verwachtte ik niet dat dit uit de hals moest… ik moest Pippa aan de achterkant tegen houden en ging zowat vlak. Bloed in buisjes is namelijk totaal niet mijn ding en als je hond besluit toch nog even wild te doen zodat je de dierenarts hoort panieken met: “niet doen Pippa! Even wachten nog!” Dan kijk je toch op de buisjes en een fikse spuit uit. Lichtelijk draaierig en de lieve assistente verteld dan uit zichzelf allemaal lieve dingen tegen Pippa. Topmeid!

Weer naar de wachtkamer en daar is Pippa er wel klaar mee: languit en niets meer te koop. Lekker naast gaan liggen en wachten op de uitslag. Die geeft gek genoeg geen uitsluitsel wat er nu aan de hand is. De bloedwaarden ogen best goed en da’s een prettig gegeven. Dierenarts denkt aan een virusinfectie en daar gaan we vooralsnog op inzetten. Met ontstekingsremmer/koortsverlager huiswaarts. Thuisgekomen gelijk de medicatie klaargezet. Het is veel te veel vloeistof voor op een paar brokjes dus Pippa aangekeken en gezegd: dit moet even en zo de spuit met vloeistof geleegd op haar tong. Lekker stukje gedroogde eend er achter aan. Klaar is Kees eh Pippa. Paar uur later getemperatuurd en die is dan gezakt tot in de 37. Oef!

Goede nacht en vervolgens goede ochtend gehad. In de middag weer een warme en hijgerige Pippa. Meegenomen naar boven en op bed gelegd en er een tijdje naastgelegen met mijn hand vlakbij haar neus voor het gewenste contact. Ze begon eigenlijk alleen maar meer te hijgen dus ventilator aangezet. Binnen no time was ze vertrokken naar dromenland en zo heeft ze uren achtereen geslapen. Mevrouw vind alles best; nooit boven geweest en nog nooit een ventilator gezien.

Ook vanavond medicatie zó in de bek geleegd met een spuitje en het temperaturen ging ook weer probleemloos. Stand vanavond 38.7; groot verschil met gistermiddag dus! Daarna zelfs even gek doen met Rebel om vervolgens bij mij in te storten. Als Rebel dan vervolgens ook bij mij wil komen liggen, krijgt ie van Pippa een zeer zure blik en zelfs een lichte grom. Daar wel even wat van gezegd en toen stopte het gelukkig. Want Rebel kwam uiteraard nog een paar keer vragen of hij er nou echt niet bij mocht..