Bloedtest

Om te controleren of de CRP-waarde inderdaad gedaald is (en we werkelijk op de goede weg zijn), vanmiddag weer een bezoekje aan de kliniek. Zoals gebruikelijk vindt Pippa dit een groot feest en ze begroet iedereen dan ook allerhartelijkst. De assistentes vinden dit geweldig en degenen in de wachtkamer kunnen er ook wel om lachen. Meerdere kliniekmedewerkers komen bij Pippa langs voor een knuffel en om te vragen hoe het nu met haar gaat. Als twee assistentes ons na een kwartiertje wachten ophalen voor de bloedafname, sjeest Pippa door de lange gang voor ons uit naar een spreekkamer met open deur. Rent daar naar binnen en gaat blij kwispelend in de rondte; ze weet prima hoe het werkt. Eén assistente pakt de benodigdheden en de andere assistente probeert Pippa wat minder druk te krijgen door haar te kroelen en eindigt zittend op de grond met Pippa op schoot. Maar Pippa is een stuk rustiger nu d’r doel bereikt is.

Bloedprikken kan vandaag gewoon uit een poot maar de eerste poging mislukt omdat Pippa net ietsje te vroeg haar poot wegtrekt. Dus een tweede poging en die slaagt gelukkig wel. Terwijl de buisjes worden gelabeld, zegt de assistente dat het bij Pippa ook helemaal niet uitmaakt wat je bij haar doet; ze vergeeft je gelijk weer.

Afrekenen bij de balie terwijl er nog meer mensen binnenkomen, is wel even een uitdaging. Met een hond als Pippa heb je namelijk gewoon met iedereen contact (dus ook als het je totaal niet uitkomt). En als het druk is zoals vandaag, nemen er ook mensen bij de incheckbalie plaats. Dit zijn meestal de mensen met een reactieve hond die denken dan een rustigere plek gevonden te hebben dan de grote wachtruimte. Doorgaans zal dit ook wel het geval zijn.. Nu staat er een groot blij ei met een luiaard-knuffel in d’r bek dolenthousiast met haar staart tegen de balie te slaan. Volgende keer zal ik ook even beter denken om de knuffelkeuze; dit trekt volle zalen…

Nu in afwachting van een telefoontje van de dierenarts; ik ga er vanuit dat dit pas maandag wordt.