Zeehond

Bij Jachttraining een dummyfeest vanavond. Pippa houdt dan helaas niet op met dom blaffen als ze moet wachten. De dummy valt en zij wil hem NU halen. Robin grapt er over en noemt haar meermaals zeehond en geeft me deze week aan dat ik er echt niets aan kan doen. Pippa wil gewoon aan de slag als rasechte werker. En als Robin aangeeft dat Pieterburen aan de buurt is, is Pippa warempel super in de focus. Twee dummy’s en ze moet degene die Robin weggooit als eerste halen en daarna de dummy die ik in de hoek van het veld gegooid heb. Ze brengt de dummy’s keurig in juiste volgorde bij Robin en geeft ze af aan mij. We komen er wel…

Nog een aantal dummy-oefeningen gedaan en volgen/zit/af. Hoe kleiner de werkgroep hoe hoger de focus van Pippa merk ik nu. Het scheelt ook enorm dat Ollie nu niet meer uitbreekt en rondjes raced.

Samen met Floor en zijn Drenthe patrijs teruggelopen naar de parkeerplaats. Bijgepraat over de hersenvliesontsteking van Pippa en op zijn vraag: hoe komt ze daar nu aan en aangegeven dat het waarschijnlijk een auto-immuunreactie is maar dat een bacterie ook best een mogelijkheid is. Dit is niet getest vanwege de te nemen hersenpunctie bij een doodzieke hond en antibiotica kunnen we er toch ja wel bijgeven. Dan zeg ik ook nog van: bacterie kan ook wel omdat ze een week voor de uitbraak een dode zeehond gegeten heeft en dan stikt Floor zowat van het lachen. Hij zegt dat ik dat nooit maar dan ook nooit aan Robin moet vertellen want dan houdt ie nooit meer op met dat zeehond-gedoe van hem en zal ie altijd zeggen dat er zeehond-dna in die hond zit.

Naar huis gereden met een veel beter gevoel dan vorige week en ik merk nu dat mijn huidige trainingswijze loont. Het kwartje is gevallen bij Pippa dat donderjagen met de dummy betekent dat je hem kwijt bent. Breng je de dummy netjes terug dan mag je misschien nog een keer (en misschien verstopt ze hem ook nog wel ergens). Alweer zin in volgende week!