Gisteravond begon Pippa behoorlijk te braken. Wat er uit komt zoveel mogelijk ontleed: stukjes hout, gras, naaktslak? Zaterdag had ze ook al overgegeven: de gebruikelijke teruggaaf van materiaal dat niet bestemd is als hondenvoer. Gemiddeld elke drie weken gebeurd dit wel. Er zaten zaterdag ook kleine stukjes plastic bij die ik meende te herkennen als onderdeel van een IKEA keukensteun. Dus toen er vandaag niets meer in ging werd ik wat ongerust. Het gedronken water kwam er ook binnen 10 minuten weer uit. Afspraak gemaakt voor dinsdagochtend bij dierenarts; annuleerbaar bij beterschap.
Dan vanavond diarree en raar gedrag. In de tuin in de planten gaan liggen, niets willen eten (dus ook geen Prednison naar binnen), bibberen en niet meer willen drinken. Tegen half negen had ik het gehad en heb de kliniek toch maar gebeld. Dierenarts nam het serieus op en vroeg ons naar de kliniek te komen. Met stinkhond de auto in en naar kliniek. Hoop gezucht in kofferbak onderweg en bij kliniek als een oude hond naar binnen lopen. Bij het zien van de dierenarts werd de reserve-accu in werking gesteld en werd de dierenarts blij begroet alsof er niets aan de hand is.
Meegelopen naar de spreekkamer en mijn frustratie geuit voor dit vrolijke gedoe. Dierenarts zei direct dat ze zag dat Pippa ziek is. Er volgde een uitgebreid onderzoek en ik voelde me voor het eerst serieus genomen door deze dierenarts. Mijn harige kliko opende ter plaatse op commando haar bek na het bekijken van het gebit. Robin zou zeggen dat zo’n hond een tongzoen verdient maar zonder fatsoenlijk tandenpoetsen heb ik weinig trek in die stinkbek ;). Samen met de dierenarts haar maar de hemel in geprezen.
Pippa heeft koorts maar geen harde buik en heeft een normale hartslag. Dierenarts denkt niet aan vergif maar aan iets bedorvens gegeten of virusje. Dat laatste ben ik een beetje allergisch voor inmiddels maar enfin, de Prednison moet er echt in dus de eindconclusie: middel tegen misselijkheid en shot Prednison. Beide injecties zijn pijnlijk dus samen met beleid aangepakt. Monster vind alles ok, als je maar zegt wat je doet en als je er maar bij verteld: het moet even.
Het anti-misselijkheidsmiddel werkt rond middernacht optimaal dus vannacht water geven in kleine porties. Morgenochtend starten met licht verteerbaar voer. Ze mag dan niet meer overgeven.
Floor van Jachttraining zei in een gesprek een paar week geleden dat ik niet weg moest gaan bij deze dierenarts na haar beslissing om een breed bloedonderzoek te doen zonder crp-test. Hij zei: ze nemen je voortaan altijd serieus. En hij heeft gelijk….
Es zien wat de nacht brengt. Hopelijk veel beterschap….
Bende van ellende 
Plaats een reactie