Dan kom je beneden en heb je Pippa weer in dooie vogelstand. Een kwispel kan er niet af, ze komt met moeite uit haar zithouding en als je haar naar buiten wilt laten loopt ze nog langzamer en houteriger dan de oude dame die tegenwoordig ook mee loopt. Het zitten voor het plassen gaat ook al niet soepeltjes en bij binnenkomst wil ze geen contact met mij. Voor mij is dit alarmfase 1.
Na mijn ontbijt een superkort blokje om en dan de honden voeren. Pippa wil geen bak brokken maar eet de prednison in een plak kipfilet gelukkig wel op. Benchrust gegeven en de kliniek gebeld vanaf mijn thuiskantoor op de bovenverdieping. Verhaal uitgelegd en de assistente overlegt even terwijl ik in de wacht sta. Mijn favo dierenarts is helaas vandaag ziek maar vanmiddag om 16 uur mag ik langskomen bij Reinier. Daar ben ik niet gelukkig mee (tijdstip en DA) maar het is.
Dan kom je weer beneden en zie je die hond in die verschrikkelijk staat en realiseer je je dat 16 uur echt niet kan. Ik voel dat de koorts hoog is maar ze wil niet dat ik haar temperatuur. Van Jachttraining-Floor weet ik dat de pijn bij hersenvliesontsteking daadwerkelijk hels kan zijn dus ik bel dus de kliniek en maak er spoed van. Gelijk in de auto die kant op.
Bij aankomst Pippa in de auto gelaten en ons aangemeld. Het is knetterdruk op de praktijk maar door mijn spoed wordt er toch een dierenarts uit de OK getrokken. Pippa gaat mee zonder halsband; alleen een touwtje om haar buik omdat het anders zo’n pijn doet. Deze dierenarts neemt mij serieus ondanks een vrolijke Pippa (!) en start een onderzoek en Pippa gilt het uit van de pijn. De koorts is 39,9. Dierenarts loopt de spreekkamer uit om medicatie te halen en Pippa stort neer en ligt er weer volledig af. Bij binnenkomst van de dierenarts herpakt ze zich en hangt redelijk de clown uit. Koortsverlager er in en pijnstilling. De laatste spuit doet overduidelijk ongelooflijk pijn maar ze bijt de dierenarts (gelukkig) niet. Ze krijgt daarna een hele beker hypo-allergene brokken om het goed te maken. Dan vergeef ik het de dierenarts maar dat ze mijn hond even hiervoor een Vizsla-kruising genoemd heeft.
Dan een uur wachten tot de internist tijd heeft. Want: waarom vlamt dit nu zo op? Pippa in deze wachttijd in de auto gelegd en daar is ze gelijk weg naar dromenland. Zelf plaatsgenomen op de achterbank en gekeken naar mijn ontzettend geliefde hond. Het is hartbrekend.
Weer naar binnen als het tijd is voor het volgende consult en dan is de wachttijd toch nog lang. Naast mij neemt een vrouw plaats met een teckel zonder onderkaak en deze hersenloze haalt ineens een giga hondenbrok van de balie en geeft die in de wachtkamer aan haar hondje. Dat hondje heeft dus geen onderkaak en stikt zowat in die brok, zij haalt de brok weer uit de bek en Pippa en haar poedelbuurman zijn onmiddellijk alert. Superalert. Pippa kon vanmorgen niet eten van de pijn en is nu pijnvrij. Hongerklop slaat toe en ik kan haar nog net tegenhouden. Hondje krijgt brok weer in de bek geduwd door zijn vrouwtje en kan dit weer niet kwijt en raakt uiteindelijk de brok kwijt aan de handtas van mevrouw. Het hondje begint dan maar de vloer te dweilen met een hele lange tong. Die tong heeft namelijk alle ruimte doordat de onderkaak mist… Dat vind mevrouw erg vies dus mag hondje op haar nieuwe panty zitten. Gelukkig worden wij opgeroepen op het moment dat mevrouw zich realiseert dat de panty dit niet gaat overleven. En dan blijkt dat Pippa ook gewoon luistert naar Meningitis en ze begroet hierop dolenthousiast de dierenarts.
Het is niet de internist maar een oude rot in het vak die het consult overneemt omdat wij al zo lang wachten en omdat de internist overstroomt met werk. Chaos vandaag in de kliniek. Goed gesprek met koffie er bij en Pippa in de cabaret-modus. Ze loopt met haar speelgoedmuis in haar bek namelijk vrolijk te feesten. Dan pakt de dierenarts haar muis vast omdat hij haar wil onderzoeken en ze start een trekspelletje. Hij zegt nee en ik zeg hierop direct dankjewel en ze geeft onmiddellijk de muis af aan de dierenarts. O, zegt de dierenarts, je hebt een fantastische apporteerhond. Zucht. Dan tempen door assistente; die zegt helemaal niets en wil zo een thermometer in Pippa haar poepgat steken. Hallooo… Zegt de dierenarts ook nog nee als Pippa daarop opzij wil stappen. Dus ik maar zeggen dit moet even en tadaaaa probleemloos. Wat is er nou mis met even zeggen of laten zien wat je gaat doen???
Vanaf nu gaan we een week loggen want de dosis Prednison moet naar beneden. De pijnstilling van vandaag zien we als eenmalig noodzakelijk kwaad en CRP-waarde testen vinden we beiden op dit moment weggegooid geld. Krijg de bemoedigende woorden mee dat de dierenarts in zijn lange loopbaan maar 1 hond niet van de hersenvliesontsteking af heeft gekregen. Hoop houden dus. Ik ga het proberen..
Wel heel netjes: spoedconsult wordt niet aan mij doorbelast, ik betaal het reguliere tarief, en het tweede consult wordt mij niet berekend.
Bende van ellende 
Plaats een reactie