Het was kort maar prachtig

De ochtend gestart met zielig hoopje Pippa. Gelijk maar gestart met de medicatie na de eerste plasronde.

De koorts was namelijk weer bijna 40 graden en ze had zichtbaar veel pijn, echt veel pijn. Gaan zitten en gaan liggen duurde eindeloos. Haar een knuffelbeest gegeven maar die hield ze maar eventjes vast; daarna werd het haar hoofdkussen. Tijdje zonder contact naast haar gelegen maar ze draaide gewoon van me weg. Toen ik even boven geweest was, trof ik haar staand aan met haar kop tegen de bench van Noya gedrukt. In het bevindingenboekje voor de dierenarts had ik al genoteerd: veel oogwit zichtbaar maar vanmorgen viel het kwartje. Ze volgt me met haar ogen zodat ze haar lijf niet hoeft te bewegen…

Als je hond zoveel pijn heeft, kun je maar één ding doen; uit liefde laten gaan. Hoe moeilijk ook.

Kliniek gebeld en de minuten geteld tot de afspraaktijd. In redelijke feestmodus ging Pippa naar binnen en we kregen gelijk een eigen kamer met lekkere dekentjes voor Pippa. Ze trippelde steeds hysterisch heen en weer, ondertussen zwaar in de hijgmodus. Net op het moment dat ze eindelijk toch maar ging liggen, kwam de dierenarts binnen. En weer overeind als een blij ei. Wat een schone schijn en wat een verschrikkelijk interne onrust. De dierenarts plaatste het infuus en ze zakte bij de eerste injectie direct neer. Eindelijk rust in dat lijfje. Bij de tweede injectie was ze gelijk overleden. Haar zelf naar de auto gedragen in lekkere deken van de dierenarts.

Naar huis gereden en haar midden in de kamer neergelegd. Rebel wilde helemaal niet bij haar kijken en ging in de bench van Pippa liggen op haar dekentje, Amy liep een rondje om Pippa en gaf mij vervolgens een kopstoot voor wat knuffelwerk en Noya nam de deken naast Pippa en ging daar liggen slapen. Bijzonder.

In de avond ingeleverd bij het dierencrematorium en weer terug naar huis waar Rebel nog steeds in de bench van Pippa lag en mij niet eens begroet. We liggen er samen even af en voor de rest van het team moet ik dit zeer snel een plekje weten te geven. Hoe moeilijk ook.

Maar het is gewoon niet te bevatten…