Van een goed kennis krijg ik een heel lief appje dat ze door ziek zijn nu pas leest dat Noya ook is overleden. We chatten wat heen en weer en ik zeg haar dat ik me op de puppylijst heb gezet bij de fokker van Pippa én bij een andere fokker. Ik geef haar een paar uur later toch nog maar even door, dat deze fokker mij vervolgens een pup van 23 weken aangeboden heeft en vraag me in de chat met haar af, wat ik daar met nou mee kan. Zo’n hond heeft al van alles geleerd en dat is vast niet wat ik mijn honden leer en mijn hart is aan diggels, dat kan ik zo’n pup toch niet aan doen enz. enz.
En dan krijg ik één van de liefste spraakberichten ooit terug, waarin ze zegt dat ik met mijn gebroken hart toch al aan een pup in 2025 denken kan en: ook al is je hart gebroken-je hebt nog genoeg liefde over om te geven. Een hond van 23 weken kun je nog heel veel leren en vraag de fokker nu gewoon om het verhaal dat er achter zit.
Te veel twijfels op dit moment dus ik besluit er niet voor te gaan en verdiep me in een aantal andere fokkers om dit weekend te kunnen benaderen.
Lees verder: Twijfelkont
Plaats een reactie