Noor

Om 8.00 uur aan de rit richting Limburg. Zonder enige vertraging gearriveerd en nader kennis gemaakt met Jeanine en met Noor. In de achtertuin gekeken hoe Noor met haar zusje aan het dollen was en vervolgens de interactie met de rest van haar honden erbij. Fijn gepraat en tijdens de koffie genoeg beschikbare Vizsla’s voor een knuffel of een aai. Dan aan de wandel met Jeanine en Noor. Jeanine vraagt mij tijdens de wandeling of ik een fluit bij me heb en ja, dat heb ik (uit pure macht der gewoonte met dank aan Robin…). Ze geeft aan dat ik Noor wel los van de lijn kan laten en als Jeanine aangeeft aan dat ik haar wel kan fluiten, fluit ik mijn eigen kom hier-toon. Noor reageert direct, rent hard terug en gaat voor mij zitten. Beloning er in en weer laten gaan. De snelle zijdelingse blik van Noor naar Jeanine (goed van mij he?-was niet jouw fluitje) deed het hem voor mij. Jeanine aangegeven dat ik er voor ga. Het voelt gewoon zo ontzettend goed en in niets lijkt Noor op Pippa. Haar naam zal ook Noor blijven vanwege de passende betekenis er van: Licht.

Na de wandeling de koopovereenkomst regelen (die werkelijk helemaal naar mijn wensen wordt aangepast) en de spulletjes van Noor verzamelen. Nog even een bord soep voor vertrek (om dan verbaasd te constateren dat je de hele dag nog niets gegeten hebt) en dan vervolgens even uitvinden wat de beste manier is om Noor in de auto te krijgen. Dan eerst de honden van Jeanine weer de auto uit en Noor ingeladen. Afscheid genomen en de lange rit naar huis gestart. Besproken om geen stops te doen onderweg; Noor heeft lekker gespeeld en zal wel moe zijn. Geen risico nemen op ontsnappingen op vreemd terrein. Na anderhalf uur rijden kwam Noor omhoog om even te strekken en rond te kijken en gedachtenloos zeg ik: ga maar weer slapie doen en ze zakt zo weer naar beneden..

Bij thuiskomst Noor een plas laten doen en de twee thuisblijvers opgehaald. Klep van de auto open en Noor gromt hierop naar de twee wachtenden. Ik vertel haar dat er helemaal niets aan de hand is en dat we gaan wandelen; haar weer uit de auto getild (crisis wat een zwaargewicht) en hierop zo weggelopen met drie aan de lijn. Niets aan het handje :). Noor schommelt direct mooi naast Amy mee en Rebel loopt met zijn ik-heb-geen-zin-loopje achter ons. Bij thuiskomst Noor rustig de kamer laten verkennen en haar dekentje midden in de kamer gelegd. Dat dekentje houdt ze ook gewoon vast en sleept ze mee; wat moet dit een schok zijn voor haar. Bij Jeanine ruikt het voor haar nog naar “vroeger” maar bij mij… Het begroot me enorm.

Omdat ik Noor eigenlijk niet alleen in de huiskamer met open keuken wil laten als ik naar bed ga, toch maar die ellendig grote kamerkennel naar beneden gesleept. (Gelukkig moet de trap nog opnieuw in de verf anders kon dat alsnog.)

Jeanine is niet van de benches maar ik heb een keuken die nog niet geheel af is en we hebben er niets aan als mijn pup vannacht daar onder vast komt te zitten of midden in de nacht gecorrigeerd wordt door één van de andere twee. Plus, in de vakantie moeten de honden voor de veiligheid wel in de bench-ooit zal het dus gewoon moeten dus dan maar gelijk nu alles nieuw is. Met bezwaard gemoed Noor de bench in gestuurd met haar dekentje en haar daar ook gevoerd. Vervolgens nog een ommetje voor een vroege nacht en dan maar slapen voor het hele stel.

Robin van jachttraining heb ik ’s avonds ook nog telefonisch gesproken en met hem afgesproken dat we zondagmiddag gelijk gaan starten. Ik hoor van hem dat deze groep al langere tijd bezig is en zodra ik daar over begin te sputteren reageert Robin direct met jij weet hoe het gaat, voor jou is het niets nieuws, dit kun je gewoon en iedereen komt individueel aan bod. Ja Robin-tot zondag :).

De les na de onze is de les waarin ik altijd met Pippa meedeed dus ik stuur mijn trainingsmaatje Floor ook maar een berichtje waarin ik een foto stuur van Noor met de tekst: soms komt er totaal onverwachts iets bijzonders op je pad. En zijn enige reactie: Toeval bestaat niet.