Aan elkaar wennen

Kom je die kamer in op de vroege ochtend: staat daar een Vizsla eenzelfde dansje te doen als Pippa altijd deed. Huh? Ik begroet iedereen en doe de benchdeur open. Noor begeleid ik gelijk richting voordeur en ze wil vervolgens voor mij uit door de deur sjezen. Dat doen wij hier dus niet…. Noor opgedragen te wachten en dat doet ze dan keurig netjes. Dan pas mag ze naar buiten en ze loopt zich gelijk klem bij de regenpijp die in haar pad staat. We bevinden ons beiden aan een andere kant zeg maar. Ze krijgt het niet zelf voor elkaar zich te ontzetten dus ik help haar een beetje. Plasje doen op het veld naast het huis en weer terug voor dezelfde regenpijpval. Ze krijgt het weer niet zelf opgelost dus maar weer geholpen.

Noor gaat naar de waterbak om te drinken en presteert het om de hele keuken van water te voorzien. Type zeer slordige drinker.

Beetje ronddartelen terwijl ik ontbijt en daarna aan de wandel met z’n viertjes. Ze schiet van links naar rechts en achter en voor mij langs heen en weer. Ik wil liever geen gegoochel met de lijnen dus dat is een verbeterpuntje: zelf je lijnproblematiek oplossen en dat zelf uit zien te vinden. daar ga ik vande week eerst maar mee starten denk ik zo.

Noor oogt vrolijk en luistert heel erg goed. Ik heb haar maar gewoon gelaten en gekeken waar ze zelf behoefte aan heeft. Wat mij heel erg opvalt is dat het een rustige en beheerste denker is. Voorbeeld: Rebel gaat op haar dekentje liggen slapen (expres-hij heeft stapels eigen fleece) en daar vindt ze wat van, dat zie je aan alles. Dan gaat ze gewoon rustig en beheerst op zit en dan kijken naar de hele situatie. Ze was uitzinnig van vreugde dat ik haar probleem snapte: ik riep haar en ze kwam heel blij naar me toe en vervolgens heb ik Rebel van haar denkentje gehaald en teruggestuurd naar zijn eigen bed met fleece. Ze was erg blij dat ze haar eigen dekentje terug had en lag er verwoed op te sabbelen.

En dan bij mijn middageten. Noor kwam een beetje los en had zin in donderjagen. Ze hing aan mijn handen, deed jolig naar Amy en deed jolig naar Rebel. Kortom de vermoeide peuterreactie. Rebel gaf haar gelijk te kennen dat hij daar geen zin in had. Kan ook niet want ze is volgens mij een kilo of twintig en hij is maar tien kilo; dat staat niet in verhouding. Op het moment dat hij voor de tweede keer aangeeft dat ze op moet houden door zijn lipje iets op te trekken, gaat ze toch vol jolijt door. Hierop pakt hij haar heel even bij de snor vast. Ze schrikt hier zo enorm van dat ze naar buiten spat door de openstaande deur om in de tuin zó te gaan staan brullen dat het lijkt op een luchtalarm-test. Jemig wat een klankkast! Gelijk er maar achteraan en haar vastgehouden – niet getroost – alleen stevig tegen me aan tot ze stopte met gillen. Alles kwam er in 1 keer uit denk ik zo, wat een voorstelling.. En ze was echt heel moe, dat had ik moeten zien. Plekje toegewezen en ze was zo in dromenland.

Bij de volgende plaspauze trof ze het weer: een gemeentewerker kwam blad afzuigen van het veld naast het huis met een enorme tractor. Inclusief twee mannen met loeiende bladblazers. Gezellig tien minuten met z’n tweetjes op de stoep gezeten om dit herriespektakel te bekijken.

Het kwartje hoe de regenpijpen te passeren is ook gevallen 🙂

En zo fijn: fokster informeert hoe het gaat..