Aaargh

Ik had er vanmorgen heus rekening mee gehouden dat alle opgekropte spanning van de trainingssessie van gisteravond er ook weer uit moest, maar zo??!!

Knettergek naar buiten (springen-blaffen-trekken-zoomies). Amy pesten en de interne harde schijf lijkt totaal gewist. Amy zelfs losgekoppeld van de lijn zodat ze weg kon komen maar Amy heeft duidelijk in haar kop dat ze bij Noor in de buurt moet blijven. Het lijkt bijna wel of zij met al haar engelengeduld mij ook aan het testen is…Rebel heeft nergens hinder van dus misschien moet ik zelf ook es even goed in Noor d’r snor gaan hangen..Gruwelijk wat een ochtendronde.

Bij thuiskomst dus twee naar binnen in de huiskamer en weer met de tornado naar buiten in handtasvorm (klip van de lijn bovenop het tuig vast-klip van de lijn voorop borststuk van het tuig vast). Gelijk klemgezet bij de voordeur want wachten? Wat is dat ook alweer? Dan weer een mislukte poging om langs mijn blok-been te komen. Zit uitgeprobeerd maar dit is blijkbaar ook gewist van de harde schijf. Prikje met mijn vinger in haar bil zorgde voor een zeer tijdelijke opklaring in de bovenkamer. Vanuit zit richting prullenbak lopen met meerdere anti-trek-stops onderweg. Komen we om de bocht zit daar de kat van de overburen. Die was gister nog interessant maar is nu ineens doodeng in de ogen van Noor. Kat gaat voor mij aan de kant dus stoïcijns doorgelopen met Noor op mijn hakken. Zoek het vooral zelf uit.

Prullenbak gevonden en de zakjes van vanmorgen geloosd. Weer op huis aan via de achterkant van ons huizenblok. Normaal lopen is niet mogelijk. Van alles verdwijnt ineens tussen de kaken en Noor probeert ondertussen nog steeds mijn arm een stukje langer te krijgen. Maar lang leve het antitrek-tuig en het alle tijd nemen. Zoomies op de vierkante meter-alles kan… Rondje van normaal hooguit 5 minuten duurde nu bijna 20. Bij thuiskomst denken dat de rust er weer is: fout! Nog even Amy klieren en even controleren of Rebel nu misschien wel zin heeft in een spelletje ouderwets klierwerk. Nee dus. Sowieso vond Rebel het de hoogste tijd voor zijn brokken dus die reageert ronduit hangry. Da’s leuk joh als je ineens alle bravour hebt als pupsel!

Dus huppetee in d’r eentje de tuin maar in en even 5 minuten gewoon maar laten. Dat had ze overduidelijk niet aan zien komen… Terwijl ik even nadenk of Ritalin voor puppy’s misschien een gat in de markt is, kijkt Noor heel erg zielig door de deur naar onze gezelligheid binnen. Haar vervolgens weer binnen gelaten of er niets aan de hand is en door in de orde van de dag. System overload lijkt weer voorbij. Oeffff.