Trainingsdag

Bij het ochtendrondje tref ik de achterbuurvrouw met haar twee witte herders. Ze blijft staan en informeert hoe het gaat met Noor en Noor met de andere twee samen. Wij praten bij en Noor dribbelt, kronkelt en piept ondertussen op de plaats want ze wil heel graag naar de buurvrouw toe (en ik belet haar dat door een korte lijn). Dan vraag ik aan de buurvrouw of ik een stukje met haar op mag lopen. Dit als goede oefening voor Noor, de rest zal haar en de herders compleet negeren. Vind ze helemaal prima en we lopen samen op. Noor wil al kronkelend echter beslist de aandacht van de buurvrouw en één van de herders wil daar wat van komen zeggen maar komt daar ineens Amy als blokkade tegen met een zeer hoog opgetrokken lip…. Bij ons huis aangekomen vraagt de buurvrouw of ik het goed vind dat ze Noor knuffelt en ik geef aan dat ik dat prima vind, als Noor maar rustig doet én als de Cairn en de Border even geparkeerd kunnen worden. Amy staat nu namelijk nog in kill-modus richting elke hond die maar naar het pupje kijkt en de buurvrouw snapt dit als hondenmens gelukkig helemaal. Noor mag eindelijk de buurvrouw begroeten maar doet in mijn ogen eigenlijk best nog wel druk. En haar herder Mika vindt dit gelukkig ook; hij gaat heel dicht naast de buurvrouw staan en gromt naar Noor. Het effect treedt onmidellijk in werking: ze doet heel rustig en beheerst. Doe me hier meer van aub!

Dan jachttraining. Noor wordt al blij als ze mijn jachtvest signaleert; die link met trainen heeft ze dus nu al gelegd.. Op het veld mogen we met zijn drietjes gelijk aan de bak met door elkaar heen volgen in verband met een voor ons nieuwe deelnemer (Duitse Staande). Dan even samen op linie naar de boswal op en neer volgen. Daarna moeten Noor en ik starten met een Zit waarbij ik haar na een meter of dertig weer bij me moet roepen. Perfect uitgevoerd. Dan moet de Duitser die enkele weken afwezig is geweest vanwege loopsheid en die schiet in zoomiestand het gehele veld over. Robin reageert luchtig: laat maar gaan – energie moet er toch uit. Als de Duitser uitgeraasd is houdt Robin haar aan de lijn vast en moet de oefening alsnog en nu goed. En zoals dat zo vaak gaat als je voorganger een paar lollige rondjes maakt… de Golden die daarna aan de beurt is doet dat ook. Noor heeft het er zwaar te kwaad mee en blaf alles bij elkaar. Ik vraag Robin voor de zekerheid (en voor het benoemen richting andere deelnemers) toch nog maar even: negeren toch? Robin legt me nogmaals uit dat je het blaffen wel kunt corrigeren maar dat dit maar een tijdelijke oplossing geeft. Negeren is uiteindelijk beter en heeft daarom zijn voorkeur. Of ik haar maar wel even naast me wil houden want ze staat nu voor mij te bèlken en dat is niet haar plaats. Noor weer netjes naast en dan is het vreselijke geblaf ineens ook klaar.

De rest van de oefeningen voerde ze gewoon erg goed uit: volgen in een achtje, naar links en naar rechts sturen, vooruit sturen, dummy bij de bosrand neergooien en vanaf het midden van het veld sturen om op te halen, los op af met mijzelf op een paar meter afstand, zit op stopfluit, trekspelletje met mij terwijl Robin drie schoten lost… ging allemaal gewoon vet goed. En dan moet je weten dat Robin een aantal van die oefeningen midden in de molshopen gepland heeft zodat het moeilijker voor de honden is met al die extra geurtjes. Zo hebben we dan toch ineens 1,5 uur volgemaakt; tijd vliegt voorbij.

Wij lopen voorop richting parkeerplaats en Noor vertoont een zware stuitermodus; de ontlading begint :). Ik loop het hele pad naar de auto gewoon door met Noor achteruit springend voor mijn voeten. Achter mij ligt de eigenaar van de Duitser compleet in een deuk en hij zegt dat Noor wel een circushond lijkt. Hij krijgt één van mijn standaard-antwoorden: ach, ze wordt vanzelf moe. Bij de auto is ze zowaar helemaal uitgestuiterd en ze loopt maar wat graag over de uitgetrokken loopplank de kennel in. Ze is duidelijk volledig gesloopt. Op dat moment realiseer ik me pas dat ze sinds haar doldwaze bui op woensdag, iedere wandeling “gewoon” meegelopen is. Geen gespring, ook geen gespring op Amy en geen gehang in de lijn (eigen of teamleden). Door op deze weg graag.

Vanavond maar even een filmavondje denk ik zo; als ik wakker kan blijven tenminste want ik voel met ook redelijk gesloopt na zo’n les..