Omdat ik in de keuken druk in de weer was met het bereiden van een stoofschotel, heb ik Noor alleen in de huiskamer gelaten en de andere twee bij mij in de keuken. Allen gescheiden door een traphekje. Ik wil namelijk even geen wild gespeel of uitdaag-acties van Noor richting Amy. Alles heerlijk op rust. Wanneer alles in de pan pruttelt loop ik weer naar de kamer om Noor slapend op het hondenbed aan te treffen. Samen met mijn wandelschoenen die bij de achterdeur stonden en de fleecedeken van mijn stoel…Wanneer ik mijn schoenen weer op de grond zet volgt een minikwispeltje waarop ik besluit dat ze de deken wel mag houden. Zo’n ahhh-wat -lief-momentje.

Plaats een reactie