Afblijven a.u.b.

Bij de middagwandeling wordt ik beetje overrompeld door een gehandicapte dame die bijna op Noor duikt met de opmerking: aaien mag wel even hè? Ik schiet er gelijk tussen met been en half bovenlijf met Ho! Dat kan niet! Op hetzelfde moment is daar ook een brave Border Collie tante.. Amy duikt met haar kop tegen de graaiende handen van mevrouw. Niet om aandacht te vragen maar om mee te doen met mijn afschermaktie. (Waarschijnlijk was ze er sneller dan ik me zelf realiseerde.) Mevrouw start met knuffelen van Amy maar die houdt daar totaal niet van en laat mevrouw nu aan mij over. Weg naar de voorhoede.

Omdat mevrouw nu bijna in tranen is, mijn goede wil getoond door te zeggen dat ze aaien mag als het pupje gaat zitten. Dat mijn hondje nog moet leren om niet tegen mensen aan te springen, want als ze straks groot is… Begeleidster van mevrouw schiet mij te hulp door te zeggen dat die hond wel heel groot is maar nog een jonkie is. Noor heeft echt geen zin in zitten (komt net uit auto en heeft andere plannen en mevrouw praat zeer luid). Dus sorry het wordt hem vandaag niet gezegd, fijne dag gewenst en doorgelopen. Paar meter verder Amy de hemel in geprezen en vervolgens Noor op zit gezet. Perfect uitgevoerd dus net bij mevrouw heeft ze dus gewoon een punt gemaakt. We zijn het eens denk ik ;).