Op de na het eten-wandelronde zie ik in het donker iets kleins over het fietspad scharrelen. Ik denk door het formaat automatisch aan een rat want die zitten hier best veel, maar ik zie geen staart. Als ik dichterbij kom zie ik er een klein egeltje in de berm zit. Noor krijgt het kleintje vrij laat in beeld en verstijft volledig: de staart gaat recht naar achteren en op mijn Goed zo! gaat de sluiphouding er op. Ze gaat nog dichterbij en heft haar voorpoot. Haar de hemel in geprezen voor haar goede werk en vervolgens geprobeerd haar weer mee te krijgen. Dat kostte wat overredingskracht😀.
Thuis nog wat gehoorzaamheidsoefeningen gedaan met Noor en dan voor de tv. Noor stapt nu heel voorzichtig op schoot en neemt iedere dag meer plek in. De voorliefde voor languit liggen groeit net als dat lijf.



Plaats een reactie