Fijne wandeling

Omdat het vanmorgen erg glad was in de wijk, ons rondje maar beperkt tot het grasveldje naast het huis. Dan de middagronde naar de Mensinghe maar lekker vroeg inzetten. Ontzettend druk op de parkeerplaats maar op ons geliefde modderpad is het erg rustig. Noor start zodra ze los komt met Amy klieren maar als ik Klaar zeg is het tegenwoordig ook klaar of zo goed als klaar. De puberteit begint wel toe te slaan namelijk. Vandaag kreeg ik op mijn Klaar! ook even zo’n blik van Noor die overduidelijk peilde waar de kansen lagen en gelukkig schatte ze die wijs in.

De honden lopen heerlijk door de modder te sjezen en overal te snuffelen. Aan het eind van het pad staat er ineens een witte hond aan de overkant van de sloot. Een mevrouw staat constant tevergeefs te roepen. Ik lijn Rebel daarom alvast maar aan en Noor ook, totdat Noor begint te blaffen naar de witte hond aan de overkant van de sloot. Omdat ik daar niet zo van gecharmeerd ben geef ik haar de vrijheid terug zodat ze zelf kan uitvinden dat er niets aan de hand is. Beide honden hebben contact over de sloot heen en de witte hond bedenkt dat hij toch maar terug moet en komt ons tegemoet. Omdat mevrouw outdoor-kleding draagt en ik inschat dat het niet om een oude hond gaat, heb ik Rebel maar op de arm genomen en de beide dames los laten lopen. Doorgelopen tot ik bij mevrouw ben en ik benoem dat mijn lichtbruine een puppy is van 7 maanden maar er niet zo puppy-achtig meer uit ziet. Mevrouw gelijk: Ruth is ook maar een jaar. Beide dames hebben elkaar ondertussen gevonden en starten een wild spel, een erg wild spel. Rebel wil daar heel graag wat van zeggen, vooral als beiden tussen ons door schieten maar op de arm kan ie niet zo veel (en dat was precies mijn bedoeling). Amy bekijkt het stel ondertussen met merkbaar groeiende irritatie. Mevrouw verteld dat ze nog met Ruth naast de fiets terug naar huis moet in Leutingewolde en dat het wel wat rustiger mag… Vervolgens begint ze toch een heel gesprek terwijl ik ondertussen de honden in de gaten houdt. Ruth schiet met Noor achter zich aan in hoog tempo langs het lange rechte pad langs de sloot. Ze hebben echt lol maar raken bijna uit het zicht. Mevrouw realiseert zich dat ineens, schrikt overduidelijk en ik besluit daarop om Noor terug te fluiten. Ze stopt direct op de fluit en komt terug; zo spot on dat ik haar wel kan zoenen! Ik kan haar met een vreemde hond er bij alleen maar verbaal belonen en doe dat dan ook uitbundig en geef haar weer vrij. Dan beginnen ze beiden wild te ouwehoeren in de buurt van mevrouw en mij en eindelijk is Amy het dan es zat. Ze komt tussen beiden en gaat in de weer met haar snap-snap-snap-methode. Eén puber naar links en één puber naar rechts. Ik leg ondertussen gelijk maar aan mevrouw uit dat dit er heftig uitziet maar dat ze niet zal bijten en dat het nu klaar is met het gedonder voor beiden. En ja hoor… Rust bij de jeugd. Ik geef mevrouw aan door te gaan lopen en vraag of ze Ruth nog aan wil lijnen of dat het zo wel goed gaat. Mevrouw kiest voor aanlijnen en ik bewust niet omdat ik uit ga van de kracht van het roedel. Ik loop weg en Noor loopt eerst mooi mee en kiest dan ineens toch voor Ruth. Mevrouw stopt en ik roep: ik loop door hoor! en ik roep Noor bewust niet. Noor stopt bij mevrouw en keert om om weer aan te sluiten bij ons. Lekker dat er dan even niet gepuberd wordt….

In het bos zie ik een stel aan komen met lichte broeken dus Noor en Rebel aan de lijn. Als ze dichterbij komen leg ik Amy op lie down en Noor hou ik gewoon kort bij me op het smalle pad. Meneer en mevrouw spreken onderling lyrisch over Noor. Ik moet er om lachen en benoem dat mijn ruwharige Vizsla van 7 maanden de show nogal aan het stelen is. Blijkt dat ze altijd Draadhaar Duitse Staandes hebben gehad. Gezellig rondje zo. Dan even over het “onbegaanbare” bospad naar de parkeerplaats terug. Noor kruipt zeer zelfverzekerd onder de gevallen boomstam door als ik dat aangeef en klautert handig over een andere omgevallen boom. Daarom doe ik dus puppyfun met het minidraakje..

Dan bij thuiskomst Noor in de bench om op te drogen en bij te slapen. Dit is Noor echter niet van plan vandaag: ze start een blafconcert zodra ze haar snackje op heeft. Beide buren zijn weg dus ik doe of ik het best vindt allemaal en ga door met mijn klussen in de huiskamer. Ze is echt wel moe en ik moet kluswerk doen waar ik geen pupsel bij kan gebruiken maar gruwelijk wat kan die hond enorm hard blaffen. Gelukkig houdt ze er na 5 minuten mee op om dan toch maar een tukje te gaan doen. Als ze wakker wordt ligt de hele bench vol met zand maar dat maakt makkelijker schoon dan de huiskamervloer ;). Rest van de dag staat de luie stand aan; ook dat kan Noor uitzonderlijk goed.

In de middag eerst Amy en daarna Rebel helemaal geborsteld en gekamd. Drie keer raden wie er met kop en oren naast zit. En wie steeds de kam en borstel aan wil raken…