Martiniplaza dag II

Ook vandaag weer een dagje show. Een half uurtje later dan gisteren vertrokken en het was nog heerlijk rustig in Groningen. Het parkeren was nu wel goed geregeld en we kregen een mooi plekje op een bedrijventerrein. Dan toch blij met de bolderkar: het is nu een stukje verder lopen en je sleept zo’n dag toch een hoop zooi mee. Ons bij de ring geïnstalleerd waar we ons optreden hebben. De bench uitgeklapt, Noor erin met een dekentje en mijn eigen stoel uitgeklapt en lekker rondkijken naar wat er zoal voor me gebeurd. Voor mij zit een Engelse dame met een Duitse Staande korthaar: een plaatje van een reu. Mevrouw is aan de beurt en gaat de ring in. Vervolgens komt ze na afloop ronduit briesend terug, de hond wordt niet echt vriendelijk in de kennel gestopt en ze komt bij mij uitleggen wat er mis is. De Zwitserse keurmeester had dus tegen haar gezegd dat zijn voeten niet mooi genoeg waren en adviseerde de eigenaar om vooral buitenshows te lopen zodat de voeten van de hond minder zichtbaar waren door het gras. Tja, wat zeg je dan he? Gelukkig waren er nog veel meer mensen met wie ze dit kon bespreken.. Daarna werd alles snel ingepakt en verdween mevrouw… Dan toch nog maar even naar het toilet voor de Vizsla’s aan de beurt zijn. Noor meegenomen en dan dankbaar voor het feit dat ze, toen ze net bij mij kwam, steeds mee ging het toilet in. Nu vond ze het dan ook de normaalste zaak van de wereld om samen opgesloten te zitten in die kleine ruimte. En dan op zit blijven tijdens mijn handen wassen en handen drogen terwijl er zoveel dames heen en weer sjouwen. Zwaar beloond voor dit ontzettend goede gedrag.

Als de Vizsla’s bijna aan de beurt zijn tref ik mijn oude trainingsmaatje weer met haar hond Loïs. Ze sluit gezellig bij mij en bij mijn nieuwe buurvrouw met haar Heidewachtel aan. Veel ervaringen uitgewisseld en gegevens van leuke hondenactiviteiten en goede speur-jacht-trainers. Als Loïs’ ronde geweest is, ga ik met Noor even naar het buitenterrein. Noor plast zo snel mogelijk en wij kunnen vlot weer naar binnen. We wachten netjes tot we de ring in mogen en nu we weten wat er precies van ons verwacht wordt, loop ik zelfverzekerd met Noor richting keurmeester. En dan zie je de weerslag op Noor: ze loopt werkelijk keurig met me mee. We staan stil bij de keurmeester en die maakt een praatje en betast Noor. Die veranderd daarop uiteraard in een nog blijer ei dan ze al is en de keurmeester is vertederd. Noor wordt geknuffeld en dan wil de keurmeester de tandjes bekijken. Als ik zie dat Noor dit maar een zozo dreigt te gaan vinden, zeg ik vlot: tandjes kijken – goed zooo. Dan verloopt het probleemloos. We mogen weer een rondje en ik heb Noor nog nooit zo mooi aan een spanningloos showlijntje naast mij gehad. Wat een focus!! Prachtig gewoon. We lopen nog een mooie diagonaal en staan dan stil voor de keurmeester die haar tekst dicteert aan de tafelmedewerkers. Vervolgens is ze klaar en maakt mevrouw nogmaals een praatje met mij, ik krijg een handje, Noor een aai en we mogen weg. En weer met een ticket voor de ereronde!

Vervolgens moeten we nog een aantal uren doorbrengen voor het tijd is voor de ereronde. Gelukkig genoeg te zien en met Noor ook een aantal rondjes door de hal gewandeld: even koffie halen, even bij andere ringen kijken en kletsen met totaal onbekenden die willen weten welk ras ik bij me heb. Na de middag is Noor ontzettend moe maar ze heeft overduidelijk geen zin om in de bench te slapen. Dus maar op schoot genomen waar ze onmiddelijk vertrokken was naar dromenland. Totdat mijn ringtrainingsmaatje langskwam met haar Landseer Pieter. De eigenaresse gaat op de bank vlakbij ons zitten en Pieter gaat in de buurt van Noor zitten. Pieter vind alles best maar het geflikflooi van Noor heeft ie vandaag geen zin in: hij kijkt over zijn schouder weg en Noor snapt de hint. Dan maar rustig in zijn buurt liggen. Als het bijna tijd is voor de ereronde die kant maar op en deze keer even door de ring gelopen met Noor om te wennen en daarna aan de kant gezeten tot de keuring es begon. Noor lag ondertussen aan mijn voeten te slapen: gesloopt na twee van zulke dagen. Maar op het juiste moment wakker en mooi mee de erering in. Ze heeft zich ook vandaag weer voorbeeldig gedragen.