Lekker vroeg het bos in vanmorgen met de bende. Noor is overdreven opgetogen en probeert onderweg zelfs een reiger te vangen. Dit lukt haar overigens nog bijna ook door de overmoed van de reiger. We nemen een kris-kras-route door het bos zodat Amy en Noor goed op mij letten. Amy denkt namelijk vaak maar aan één ding: de snelste route naar het water.
Als we het water naderen tref ik een bekend stel met twee oudere honden en ik lijn Rebel aan. Noor komt altijd wel mee dus die laat ik gewoon vrij. Ik groet ze even en loop door, de bocht om en richting water. Noor verdwijnt dan met het stel en de twee honden uit beeld. Ik wacht even en fluit dan vergeefs. Noor heeft het blijkbaar leuk.
Dus Amy op lie down en Rebel op zit en dan maar Noor ophalen. Als ik bij de bocht in het pad kom zie ik meneer al terugkomen samen met Noor. Ze loopt blij met hem op tot ze mij ziet: met een groot vreugdehoofd komt ze naar me toe gespurt. Ik begroet en beloon haar en bedank meneer voor zijn oplossing. De gok om Noor daarna niet aan te lijnen neem ik gewoon denkend aan mijn vaders tekst: geef vertrouwen-krijg vertrouwen.
Amy is ondertussen gaan zitten maar het kleine mannetje zit nog steeds. Hij weet donders goed dat ik snacks bij me heb en heeft een afweging gemaakt: totale gehoorzaamheid ❤️. Dat wordt uiteraard dik beloond.
Weet nu weer waar die enorme flaporen van Noor voor zijn: die bedekken de bananen die in d’r oren zitten.
Bende van ellende 
Plaats een reactie