Een uurtje later dan gebruikelijk op boswandeling in de hoop wat andere honden te treffen, speciaal voor Noor. Ze speelt bij het loslopen zo ruig dat Amy het soms uitgilt van de pijn of gewoon omgelopen wordt. Klaar met dat wilde gedoe..Amy weet inmiddels dat ik haar veilige plek ben en gaat naast mij lopen als ze Noor helemaal zat is. En eerlijk gezegd ben ik het zelf ook wel spuugzat. Ook vanmorgen weer is ze minstens vijf keer aangelijnd in verband met irritant gedrag; daarna gaat het weer een tijdje goed. De hoop is nu om andere tanktypes als Noor tegen te komen zodat ze dit zelf ook even ervaart of haar energie even kwijt kan door ruw spel. De behoefte is er blijkbaar wel.
We hebben het geluk om aan het eind van de wandeling 3 stevige labradors te treffen en wat ander groot rasloos spul. De labradors zijn oudere reuen en Noor gedraagt zich voorbeeldig. Tuurlijk… Ze rent wel even een paar rondjes met ze mee en besluit mij dan te volgen. Moe worden zonder al te veel te bewegen. De labradors waren blijkbaar (wel) heel duidelijk naar Noor: doe rustig.
Bij de auto wordt ik eindelijk weer es aangesproken door iemand die vraagt of ik van de uitlaatservice ben… Da’s lang geleden.
Bende van ellende 
Plaats een reactie