Potverdorie weer zo’n mooie dag! Wat een geschenk. Om 7 uur het eerste rondje strand gedaan. Na het opjagen van een scholekster over een hele grote afstand, was het aangelijnd mee voor Noor. De lange lijn is hoognodig voor de rust en vanmorgen realiseerde ik me pas dat ik Noor tijdens 1 op 1 wandelingen altijd aan de lange lijn heb. Die lijn staat voor haar gelijk aan rustige snuffelwandelingen op maximaal 5 meter afstand van mij. Los over het strand als er vogels in zicht zijn, gaan we gewoon even niet meer doen. Na de wandeling was het weer uitgebreid luilakken op de camping.
Na de lunch weer naar het strand en een mooi eenzaam plekje in de luwte gevonden bij de duinenrij. Noor blaft een aantal keren als er mensen en honden onze kant op komen. Ik leg haar steeds weer uit dat dat geblaf niet nodig is en het blijkt dat als ik mijn arm om haar heen leg en zeg dat het goed is, ze gewoon stil blijft. Tot er een manspersoon vanaf de zee in een schuine lijn onze kant op loopt. Het breedste strand van Europa en dan moet je onze richting op?!? Da’s een beetje vreemd en dat vindt Noor ook. Deze keer zeg ik niet dat het goed is of dat ze stil moet zijn. Meneer blijft doorlopen en ze gaat compleet uit haar plaat met haar geblaf. Als meneer bijna bij de duinenrij is groet hij mij vriendelijk, ik groet net zo terug en Noor blaft als een bezetene door. Moet ik van het eiland af? vraagt meneer vervolgens niet al te vriendelijk. Dat beschouw ik maar als een retorische vraag en meneer loopt zichtbaar geërgerd door. Mooi zo! Vreemde snuiter….
Tegen Noor gezegd dat het goed is nu en ze ploft direct tegen mij aan in slaap. Hele middag gezellig samen op het strand gezeten.
In de avond een hamburger en groente in de pan. Vanwege de harde wind de skottel toch maar op de grond gezet in plaats van op de picknicktafel, en Noor duidelijk gemaakt dat deze pan niet vrij toegankelijk is. Erg mooi om te zien dat ze me begrijpt en dat ze ook goed luistert en onthoudt. Tijdens het eten in de tent bracht ze me wel even de houten bbqspatel. Keurig in mijn hand gelegd dus dit was precies haar bedoeling. Kijk! Die is van jou-goed hè? Uitgebreid beloond uiteraard.
Het wordt eindelijk drukker op de camping. Een aantal vaste gasten is gearriveerd en ik heb buren in de aangrenzende tuin. Noor is inmiddels zo gewend dat ze zich er niets van aantrekt. Heerlijk.
Morgen de tent weer afbreken en dan voorlopig laatste dagje Texel.
Bende van ellende 