Twee week geleden reed er in 30 km gebied, een pizzakoerier zowat op mijn trekhaak. Druk verkeer, hij kon niet opschieten en vermaakte zich met bumperkleven en ondertussen slingeren van links naar rechts. Noor ging in de kofferbak uit haar plaat (en heeft hierbij ook een behoorlijke kras aan de binnenkant van de ruit gemaakt). Gelukkig kon ik hem op de rotonde lozen door een andere afslag te nemen.
Dan week later op weg voor een boswandeling, de banden eerst even op spanning brengen bij de benzinepomp. Bijna klaar zie ik dat er een motorrijder klaar is met tanken en wacht tot hij bij het apparaat kan. Zodra ik de luchtslang terughang start hij de motor en rijdt op. Noor flipt in de kofferbak. Ik doe daarom de achterklep open, pak haar tuig en ga even naast haar zitten. Ondertussen praat ik zoals anders bij klepopening en dan laat ik haar kijken naar de motorrijder. Ze kalmeert snel en dan sluit ik de achterklep weer en rij weg. Dan realiseer ik me ook dat ik hier wat mee moet doen voor het een groter dingetje wordt.
Dan vanmorgen. Ochtendwandeling in de Nienoord waar blijkbaar een evenement is vandaag. Gevolg: dranghekken langs het pad en auto’s op vreemde plaatsen geparkeerd in het bos. Noor is daar niet zo van gediend en slaat een aantal keer aan. Rebel doet eerst mee als zijn vriendin alarm slaat en springt met vier poten tegelijk omhoog en blaft woest naar een auto en een hek. Dan neemt ie haar niet meer serieus en is ze alleen met haar stress. Angst is nooit gespeeld dus ik neem extra de tijd voor Noor om al die vreemde voorwerpen in haar vertrouwde park te onderzoeken. Urinoirs, verkeersbegeleiders in gele jassen, geparkeerde vouwfietsjes enz. De rust keert weer en we lopen ook nog een paar fijne rondjes over het losloopveld. Daarna weer terug naar de auto en daar stopt dus net een motorrijder in het vak achter mij. Compleet lege parking en dan uitgerekend deze plek. Jippie. Noor blaft als een idioot tegen de motorrijder, die uitermate rustig blijft doorgaan met het afdoen van zijn helm. Ik doe de auto van het slot en dan zet meneer een paar stappen in onze richting en begint zeer kalmerend te praten. Nou, nou wat een lawaai toch. En start dan tegen Noor in plat Drents: hé jij daar, wat is er toch joh? Ik til Rebel op voor de achterbank maar krijg ingeving en draai me om naar meneer, zet Rebel weer neer en leg uit wat dit veroorzaakt heeft. Ik benoem dat ik er lichtelijk van baal en dat er werk aan de winkel is voor mij. Meneer bedenkt zich niets en loopt losjes met de helm onder de arm naar Noor en legt heel rustig de hand onder haar kop en praat tegen haar. Zegt zijdelings tegen mij dat ie altijd Mechelse herders gehad heeft en dat het oké is. Noor d’r stress verdwijnt als sneeuw voor de zon en ze verandert in een heel blij ei dat ook nog es zijn hand vastpakt. Amy zoekt hem dan ook zeer enthousiast op en krijgt ook een aai onder de kin. Dan loopt hij door naar Rebel en klopt hem zachtjes kort op de schouder en zegt dat hij een goeie hond is. Hetgeen getuigt van inschatting want Rebel staat vierkant op de plek waar ik hem neergezet heb…. Dan de honden de auto in en ik sluit de achterklep. Vervolgens komen er nog twee motorrijders achter de auto staan die mij vragen naar een adres en ze vertrekken dan met zijn drieën. Deze mannen van de motorclub Assen assisteren vandaag dus bij een wielrenwedstrijd. Noor geeft geen kik als ze wegrijden; blij met deze positieve ervaring die wij heel goed konden gebruiken.
Dan rij ik naar huis en bedenk dat als iemand mij zou vragen wat het beroep van deze man was voor zijn pensionering, ik zonder aarzeling hondengeleider bij de politie zou zeggen.
Bende van ellende 
Plaats een reactie