Op de berg

Na een heerlijke nachtrust in de ochtend op weg naar een ski-oord vlakbij de camping. Hier lopen familievriendelijke wandelingen.

Op pad met kaart in de jaszak maar na het eerste routebord de kaart maar opgeruimd. Deze route is namelijk uitzonderlijk goed gemarkeerd. Mooi toendra-landschap en goede paden. Het eerste deel gaat Noor nog veel te hard maar na een paar correcties is het gelukkig duidelijk. We gaan rustig wandelen.

Veel pauzes gehouden en alle mogelijke uitzichtpunten wel bezocht.

Dan plots overvallen worden door onweer; bovenop een zo goed als kale berg. Gatver! Snel de afdaling inzetten, poncho overtrekken en Noor temperen in tempo, die verderop een stel met Border Collie spot. Ik zie na een tijdje twee prachtige wijduitstaande coniferen aan beide zijden van het pad die uitermate geschikt zijn als schuiltentje. Wil ik daar op een donderslag onderduiken, is Noor mij al voor. Die duikt onder de conifeer en vervolgens wordt ze verschrikkelijk afgegrauwd. Mijn eerste gedachte is ook nog dat er al iemand zit met een hond🙈. Ik loop snel door naar de volgende grote conifeer en installeer me daar onder met de honden. Dan realiseer ik me dat het vast een vos of veelvraat geweest is die door Noor in het nauw gedreven is. Wij schuilen een tijdje en doen weer een nieuwe poging om bij de auto te komen die op nog een klein kilometertje lopen staat. Wanneer ik weer een flits zie en de bijbehorende keiharde donderslag hoor, duiken we onder een andere conifeer. Voordeel is nu dat de honden gelijk weten wat ik van ze verlang.

Dan is het eindelijk klaar en kunnen we de veilige auto in. Vanmorgen was het hier overvol, nu is onze auto de enige overgeblevene. Honden er gauw in en ze gaan verrassend zo goed als tegen elkaar aan liggen. Amy wil dat normaal liever niet maar blijkbaar heeft ze Noor nodig nu haar stressniveau door het onweer zo hoog is. Gauw terug naar de camping en lekker opwarmen en opdrogen. Noor heeft een klein wondje boven d’r oog opgelopen vandaag.