Wandelmaandag

Vroeg aan de wandel op een berg in de buurt van die van gister. Zaten 15 autominuten tussen.

Op de parkeerplaats de eerste schapen: moeder met bel en drie lammeren zonder bel. Amy in werkmodus en Noor nieuwsgierig. Ik verkeek me op een gegeven moment op het pad en haalde een kletspoot. Hierop de wandelstok er maar bij want dit pad werd steeds drassiger. Noor achter me laten lopen en Amy voorop. Die zoekt de beste route voor me uit. (Achteraf denk ik dat we het wandelpad zijn kwijtgeraakt en op de langlaufroute verder gegaan zijn. Ook veilig want die hebben ook routebordjes.)

En weet je wat je ook kunt doen met een wandelstok? Noor blokkeren als die op volle snelheid toch weer naar voren schiet om voor Amy te gaan lopen. Ik was er zo ontzettend klaar mee! Als ze daarna met volledig strakke lijn voor me loopt kan ik haar ook niet terugtrekken. Maar ik kan wel hard met de stok op de lijn slaan. Zeer effectief. Ik denk niet dat Noor het voor het grootste deel een gezellige wandeling vond maar Amy genoot zo fijn voorop. Tijdens pauzes gaat die ook slapen terwijl Noor bezig blijft met van alles en nog wat.

Op een gegeven moment steil een berg op. Staan daar schapen op het pad die de confrontatie wel aan denken te kunnen gaan met Amy. Nou had ik net de nodige strijd met Noor gevoerd in het achter mij blijven dus ik heb de stok gebruikt om mijn arm langer te maken. Schapendrijftrucje. Amy gelijk in werkmodus omdat ik de schapen in gang zet, Noor in standje holladiejee. Viel niet zo goed bij mij op zo’n steile helling dus ik heb haar even grondig uitgefoeterd. En dan is daar toch het verstand; Noor blijft achter mij en mijn stok. De kop botst nog wel geregeld tegen mijn been maar dat tolereer ik nog even omdat ik mijn doel bereikt heb. Dat is rustig achter mij lopen als ik dat zeg. En als ze mij voorbij komt is daar een stok waar ze helemaal zelf tegen aan loopt. Ik hoor M op zo’n moment gewoon zeggen: o bedoel je dat mam! Dit was zo’n momentje.

Op de top aangekomen enige tijd genoten van het uitzicht en de langste route naar beneden gelopen. Nog spannend genoeg met een 1-jarige.

Bij de auto goed wat water er in en weer naar de camping voor rust. Dit was een pittige wandeling voor ons allemaal. Afstand zo’n 15 kilometer.