Als sneeuw voor de zon…

Jezelf dwingen tot een ochtendwandeling in verband met totaal geen zin na een slechte nacht. Dan om half 7 toch maar het bos in en dan dit:

Een zeer gehoorzame Noor vandaag. Meerdere keren had ze iets in de neus en zelfs Amy signaleerde iets, dus knap dat er dan toch geluisterd wordt. Terug door het bos en vlakbij de parkeerplaats een dame met een Tervurense treffen op het bospad. De Tervurense ontwijkt ons halfslachtig en springt over de sloot en sluipt wat in omtrekkende beweging door het bos. Noor vind dit reuze interessant dus gaat er achter aan🙈. Ze komen samen terug en Noor nodigt haar uit tot spelen maar de driejarige heeft er geen zin in. Gezellig gebabbeld met mevrouw en dan snel naar huis om me om te kleden voor het werk. Humeur als een zonnetje.

In de avond alleen met Noor op pad. Jachtvest mee en de Mensinghe in. Noor eerst aan de lange lijn en vanwege goed gedrag verderop in het bos de lijn er af. We lopen richting bosven waar ook een gezin rondloopt. Ik laat Noor onaangelijnd omdat het gezin een hond heeft. Ze zijn een hond wel gewend toch??? Toch gillen de kinderen bijzonder idioot als Noor langs loopt. De ouders zeggen er niets van maar hun hond wil Noor afsnauwen. Dan zeggen ze daar wél wat van terwijl hondlief gelijk heeft; weg jij bij de kinders.

Verderop train ik met Noor in het water. Twee keer succesvol een dummy terug en dan hoor ik het jongetje tegen zijn vader zeggen: je moet gewoon apport zeggen pappa! Hierop gooit hij een stok in het water voor hun hond en zegt apport! En: nee hij doet het niet! Ik had mijn lolletje.

Doorgelopen en af en toe wat dummy’s verstopt die Noor mocht opzoeken. Noor begint echt te begrijpen dat, als ik de zoekfluit gebruik, ik dat doe omdat ik weet waar de dummy ligt en dat ik haar daarmee help. Fantastisch om te zien. Ook werkt het heel goed om bij een mooi apport, de dummybal te gooien. Daar mag ze dan even gek mee doen als beloning.

Leuk rondje bos gemaakt met echt goed contact; Noor lette op mij en dat geeft mij vertrouwen. Weer geëindigd bij het bosven. Nu zit er een stel met Maltezer en iets wat ik eerst inschat als pitbullmix. Ik vraag op afstand of Noor los mag en op het werkelijk hartgrondige ja graag laat ik haar gaan voor een kennismaking. Omdat het hondje stijfjes blijft staan vraag ik toch maar even; is ie vriendelijk en dan schiet meneer in een deuk van het lachen. Het blijkt een pup van 4 maanden te zijn en het is een Amerikaanse Bully. Ontzettend leuk gesprek gevoerd met de van oorsprong Poolse meneer, terwijl de honden leuk speelden. Noor was echt voorzichtig! Ze bleef ook in het ondiepe deel van het water terwijl ze normaal gaat zwemmen. Afscheid genomen en aan meneer beloofd aan het eind van het bospad te blijven staan als de pup meeloopt. Tegen Noor kom we gaan gezegd en ze stapt zo in werkmodus. Kijkt niet meer om naar de pup en loopt met mij mee. Ze blijft me toch best verbazen… Het eager to please niveau is de laatste weken bijzonder hoog.

De rest van de avond heeft ze welverdiend op schoot doorgebracht. Katsaf.