Wakker worden en zulke blije koppies zien…zij waren al een tijdje wakker vermoed ik maar gaven geen kik. Gelijk naar het lege strand gereden en ze lekker laten rennen. Op de terugweg Rebel en Amy gewoon niet aangelijnd, zo lekker rustig. Rebel had een grote stok gevonden op het strand en wilde deze persé mee naar de auto. Prima. Komen we op de strandopgang een groepje tegen van een stuk of tien blonde dames strak in de sportkleding (en de make up) op weg naar strandyoga. Rebel wacht ze gewoon midden op het pad op: kwispelend ministaartje en helemaal klaar om de oh’s en ah’s in ontvangst te nemen. Heb je als vrouw geen hond bij je dan is ie zó charmant.
Terug op de camping is het verplicht uitrusten maar Noor gaat na een korte pauze over tot zoomies om de tent. Amy stoort zich enorm maar kan Noor niet bijhouden. Ik laat Amy dus bij mij liggen en dan regelt Rebel de rust: als Noor weer aan komt spurten en met een uitzinnige blik Amy een hoofdbeuk verkoopt, stapt hij er tussen en gaat neus aan neus staan. Kwispeltje er bij en Noor besluit dan maar bij mij op schoot te kruipen. Ik keur het goed😀
Na de lunch een mooie duinwandeling gemaakt. De honden mogen los maar Noor d’r hersenpan draaide overuren van alle geuren links en rechts dus alleen Rebel maar los laten lopen. Hij loopt op dezelfde afstand tot mij als anders maar dan niet aan het uiteinde van de lijn. Heb ik er ook lol van.
Daarna weer een lange slaappauze voor de hondjes en een leespauze voor mij. Na het avondeten de laatste wandeling van vandaag. Bij de vuurtoren een prachtige zonsondergang gezien: van rose naar oranje.
Daarna is het hondjes voeren en mogen ze niets anders meer doen dan slapen. Maar dat waren ze zelf ook al van plan….
Bende van ellende 
Plaats een reactie