Kudde olifanten

Ingeschreven voor een lesje showfun. Bij binnenkomst in de kantine, brak Denzl de Leonberger razendsnel uit de lijn bij zijn eigenaresse en ging vol op arme Noor. Ze kon nergens heen en gilde het uit. Gabrielle kwam gelijk achter de bar vandaan en sommeerde mij met Noor naar de andere kant van de kantine te lopen en weer terug. En weer heen en weer. En nog een paar keer tot de staart van Noor weer in standje normaal stond. Onder het motto: direct terug naar normaal – stress er uit. Toen mocht ik met Noor aan de bar komen zitten. Daar stond ook de eigenaar van Denzl en op mijn: ik snap niet dat ze zó in de stress schoot, antwoordde hij: het is alsof er een kudde olifanten op je afstormt. Zo moet je het zien.

Wij mochten als eersten naar de hal om alvast wat rondjes te lopen. Noor wilde niet bij Denzl staan en dook in elkaar als ze hem in het zicht had. Ze zocht steeds contact bij Landseer Pieter die in de rij naast ons stond. Verder netjes de rondjes gelopen tot het tijd was voor de fun.

Noor verbaasde ons allemaal door het moeilijkste parcours heel rustig en geconcentreerd af te leggen; allemaal blokken, krukjes en balansplanken. Bij iedere hindernis stoppen en rust er in; prachtig! Elegantie tussen het groffe Leonberger en Landseer-gedrag. Nog een paar hindernisjes gelopen en daarna haar in de auto gezet. Binnen nog even gezonde snacks voor Noor kopen (200 euro biljetten-gradatie lekker) en even kletsen met de leuke Landsmeer-dames. Gabrielle benoemde nog dat Pieter een fantastische energie rond hem heeft hangen en ze denkt dat Noor daarom zo dol op hem is. Maar iedereen is eigenlijk dol op Pieter.

Bij thuiskomst geconstateerd dat Noor toch wel een krab-streep op haar rug heeft opgelopen. Dermate rood dat er honingzalf op gaat… Niet leuk zulke aanvaringen.