Zondag

Vanwege het wat mindere weer toch maar besloten tot een wandeling in de Mensinghe. Dan is het vast niet zo druk…nee dus. De parkeerplaats was behoorlijk vol. Rebel aangelijnd aan de trekhaak en de laarzen aan. Naast ons stond een auto met een (te) zware Golden Retriever die van een moeizaam uitgevouwen plastic plankje de auto uit moest lopen. Het gezicht van die mensen als ze mijn plank zien die ik met 1 hand uitklap en mijn honden die daar vervolgens op commando netjes vanaf lopen. Volgens mij wilden ze ook een praatje komen maken maar Rebel waarschuwde de Golden dat de auto zijn gebied was. Schrikken mensen toch wel een beetje van: zo’n grommend onderdeurtje…

Dan het bospad op met de monsters. Noor als eerste losgelaten en daarna de andere twee. Ze rent erg ver voor me uit maar komt direct als ik haar fluit. Lekkere belongsbrokjes er in en weer verder. Nog een paar keer gefloten voor zit en ook dat ging prima. Ons komt in de verte een stel met twee honden tegemoet. Oudere mensen met een Duitse herder en een herderkruising. Rebel dus op de arm genomen want volgens mijn herinnering is de herder een reu en Noor en Amy heb ik maar gelaten. Noor terug gefloten als ze vlakbij de honden is: test. En ja hoor! Het komt braaf terug voor een beloningsbrokje. Blij mee! Gelijk weer de vrijheid gegeven op basis van dit juiste gedrag. Noor ontmoet de vriendelijke honden en ze zijn best in haar geinteresseerd. Dat is niet de bedoeling volgens Amy, die ineens weet hoe je dat als oudere dame netjes oplost. Je werkt je lijf er behendig tussen en je scheidt Noor af van de andere twee. Ik ben verbaasd en ook superblij dit vertrouwen van eigen kunnen van Amy te zien. Ze kan het dus wel! Het stel wil graag een praatje maken en mevrouw verteld lachend dat hun herder alleen in noodgevallen gefloten wordt. Nu hoorde hij mij net fluiten en hij had echt zoiets van huh? zijn jullie dat of hoe zit dit? Hij kwam gelijk bij hen lopen. We praten wat over de honden en als ik Amy en Noor verder zie trekken, beeindig ik het gesprek en loop ook door. Rebel weer op de grond en weer los.

Langs de paardewei maar even aangelijnd in verband met het schrikdraad. Vandaag maar even niet… Daarna heerlijk langs het water verder gelopen zonder iemand tegen te komen. Voordeel van een nat pad.

An het eind van de wandeling spat Noor onverwachts heel hard en ver bij mij vandaan richting de drukke weg. Ze heeft overduidelijk iets gezien of geroken en stopt gelukkig net voor de drukke weg. Oef! Uitbundig geprezen voor haar snelle terugkomen en uit voorzorg aangelijnd omdat de neus in de lucht bleef. Ze weet het wel spannend te houden…